برنادت

جنازه دختری که بعد از 127 سال سالم مانده است

برنادت دختری از روستاهای فرانسه و از
خانواده ای فقیر بود که مدعی شد مریم مادر مسیح را می بیند و با او گفتگو می
کند. عده ای به او ایمان آورده و عده ای دیگر او را دروغگو خواندند ولی حرف های
برنادت که از طرف مریم مقدس بیان می کرد و به همه مردم روی زمین پیامهای خوب
زیستن را ابلاغ می نمود حتی اسقف کلیسای آن جا را نیز بر آن داشت تا به برنادت
ایمان آورد.

برنادت در طول زندگیش معجزات بسیاری از جمله شفای بیماران لاعلاج انجام داد و
سرانجام در سال ۱۸۷۹ درگذشت. و حالا پس از ۱۲۷ سال مقامات کلیسایی که وی در
آنجا دفن شده بود بدن او را بیرون آوردند و دیدند که جنازه اش نپوسیده است و
این محل امروز محل زیارت مسیحیان شده است.

برنادت به شخصه فقر و نور الهي را همزمان تجربه مي كرد . و تجربيات عجيب و باور نكردني وي در بهبوهه فقر مطلق به وقوع پيوست . ما به سختي مي توانيم هر دو اين موارد را در شرايط زندگي او توضيح دهيم و درك كنيم .

با ايمان و فيض الهي ، برنادت مي توانست با هر دو اين شرايط توامان زندگي كند .

كمتر از يك سال پس از به دنيا آمدن برنادت ( در نوامبر 1844) مادرش لوسي زماني كه براي دومين فرزندش آبستن بود از يك جراحت سوختگي رنج مي برد . برنادت به نزد يك پرستار كودك در بارترس فرستاده شد و يازده ماه بعد ، پس از اينكه فرزند كوچكتر تلف شد به نزد خانواده اش برگردانده شد . فرانچسكو و لوسي سوبيرو روي هم رفته صاحب نه فرزند شدند كه از بين آنها تنها 4 تا دوران كودكي را طي كردند و به بزرگسالي رسيدند و بقيه در كودكي تلف شدند . سه سال بعد فرانچسكو سوبيرو در طي يك سانحه در كارخانه آسياب كه در واقع خانه آنها بود نابينا شد . و به خاطر سانحه در كارخانه از ناحيه چشم چپ نابينا شد .خانواده سوبيرو در همان كارخانه آرد زندگي مي كردند و در واقع خانه آنها بود .




کارخانه آسياب آرد اولين خانه برنادت


محصول كم بود و قحطي و خشكسالي فرانسه را مصيبت زده كرده بود . در سال 1854 به خاطر شرايط بد ، خانواده سوبيرو از كارخانه آسياب بيرون آمدند . آنها از مسافرخانه اي به مسافرخانه اي ديگر آواره بودند . و هر بار براي پرداخت صورت حسابهايشان درمانده بودند . برنادت 11 ساله بود و والدينش هر روز براي يافتن كار مناسب بيرون مي رفتند و برنادت هم از سه خواهر و برادر كوچكترش مراقبت مي كرد . فرانچسكو مجبور بود به عنوان يك كارگر روز مزد كار كند و دستمزد آن خيلي دور از انصاف و ناعادلانه بود . و در واقع از او بيگاري مي كشيدند . وقتي اپيدمي وبا در شهر شيوع پيدا كرد برنادت هم مبتلا شد . و شرايط او آنقدر بغرنج بود كه در چند قدمي مرگ قرار داشت . برنادت مجبور بود تا پايان زندگيش از تنگي نفس شديد رنج ببرد . برنادت سوبيرو براي كمك به گذران خانواده اش براي مدتي در منزل عمه اش به عنوان مستخدمه مشغول به كار شد .




درماه مي سال 1856 دوباره خانواده سوبيرو به فلاكت افتاد آنها آواره و بي خانمان شدند . اين بار آنها آواره و بي خانمان شدند . يك پسر عمو به آنها رحم كرد و يك سلول زندان در ملك شخصي اش را به آنها واگذار كرد .



متن زير نوشتار آندره ساجوس صاحب لي كاچوت است و در سال 1875 نوشته شده :


زندان لی کاچوت





لي كاچوت يك زندان قديمي بود كه در سال 1824 به مقاصد قدوسيت واگذار شده بود . لي كاچوت كوچكتر از 12 فوت مربع بود . در اين زمان خانواده سوبيرو در فقر مطلق به سر مي برد . فرانچسكو در مورد دو كيسه آرد مورد تهمت دزدي قرار گرفت . و براي مدت 8 روز به زندان افتاد . اتهام به زودي رفع شد .ولي اين باعث بد نامي وي بود




فرانچسكو سوبيرو


اتاق بسيار تاريك و دلگير بود . در حياط يك مستراح بود كه راه آب آن گرفته بود و محيط را متعفن كرده بود . و يك توده كود در آنجا نگهداري مي شد خانوداه سوبيرو خيلي نيازمند بود . دو تا تخت فقيرانه وجود داشت يكي در سمت راست درب ورودي و ديگري در همان سمت و نزديك شومينه . آنها فقط يك چمدان كوچك داشتند كه البسه را در آن نگهداري مي كردند . كه پر بود از حشرات موذي . خانم سوبيرو گاهي به آنها مقداري نان تهيه شده از آرد مي داد . حتي نان براي جانوران موذي هم كافي نبود و بيشتر آنها گرسنه مي مانند .



در ميان تاريكي فقر خانواده سوبيرو نور ايمانشان را حفظ كرده بودند . بعد از ظهر ها درلي كاچوت به اجراي دعاي دسته جمعي مي گذشت . آنها مرتبا مراسم اشاء رباني را به جا مي آوردند . و در روزهاي يكشنبه در مراسم كليسا همياري مي كردند . فرانچسكو و لوسي با تسبيح ذكر مي گفتند و به فرزندانشان هم آموزش مي دادند كه همين كار را كنند . برنادت هم تسبيحي داشت كه هميشه با او بود . نزديك اواخر سال 1857 او دوباره به نزد پرستار زمان كودكيش در بارتريس فرستاده شد كه در آنجا به عنوان كارگر مزرعه خدمت كند . بالاخره در آنجا غذايي براي خوردن وجود داشت و يك نفر نان خور هم از كاچوت كم مي شد . اگرچه در آنجا مدرسه يا آموزش مذهبي وجود نداشت كه وي براي اولين مراسم اشاء رباني اش محيا شود .



برنادت ، با پافشاري و اصرار قاطع خانواده اش را ترغيب مي كرد كه اجازه دهند به لورد باز گردد . او نمي توانست از دروس مدرسه اش جا بماند و متقاعب آن نتواند كه تعاليم مذهبي اش را تكميل كند و براي اولين مراسم اشاء رباني آماده شود . اگر از مدرسه اش جا مي ماند نمي توانست تعليمات ديني اش را تكميل كند و در نتيجه نمي توانست اولين مراسم اشاء رباني اش ر ا به جا آورد . در ژانويه 1858 زماني كه تقريبا 14 سال داشت به نكبت كاچوت بازگشت و در آنجا وارد يك مدرسه فقيرانه شد و در جمع كودكان 7 ساله مشغول تحصيل شد . سه هفته از بازگشت برنادت به لوردز گذشته بود و زماني كه وي با مشقت مشغول جمع آوري هيزم براي شومينه بود براي اولين بار بانوي مقدس را رويت كرد .

ظهور حضرت مریم


هوای کوهستانی ، سرد و مرطوب بود . هنوز دو ماه از زمستان سرد پیش رو بود . قحطی بود و غذا و آذوقه کمیاب . هیزم این خانواده فقیر تمام شده بود . مهمترین مسئله برای خانواده سوبیرو ، بقا و زنده ماندن بود . و در درجه دوم ، با هم بودن و همدلی و همبستگی اعضای خانواده اهمیت داشت . تمام اعضای خانواده چه کوچک و چه بزرگ به نوبه خود سهمی در بقای خانواده داشت و نقش خود را برای سرپا نگه داشتن خانواده به خوبی بازی می کرد . بزرگترین فرزند خانوداه سوبیرو گرفتار بیماری شد زیرا جثه ای بسیار ضعیف و نحیف داشت . درست بر خلاف قوای درک و فهمش که در سطح بالایی بود .



دهکده آنها با یک تاریخ هزار ساله ، یک شهر بزرگ در کوههای پیرنه به شمار می آمد . ( کوههای پیرنه مرز میان اسپانیا و فرانسه است ) ولی تقدیر این بود که شهر لورد برکت یابد و یک شهر زیارتی مهم شود . و برای همه شناخته شده باشد . نه فقط برای 4000 نفر مردم لورد و نه فقط برای ملت فرانسه ، بلکه برای تمامی دنیا . شهر لورد هیچ خصوصیت منحصر به فرد و امتیازی نداشت که به واسطه آن لایق یک چنین برجستگی و امتیاز بزرگی باشد . در واقع آنجا اقامتگاه موقت برای کوهنوردان و مسافرینی بود که برای رفع تشنگی توقف می کردند . و فرهنگ و تمدن این ناحیه چه به لحاظ جغرفیایی و چه از نظر تاریخی خیلی از نواحی اطرافش متمایز و دور بود . آنها حتی با لهجه محلی خود سخن می گفتند .

لورد به سهم خود روزگار سخت و دشواری را گذرانده است . خشکسالی خرمن محصولات گندم را نابود کرد و انقلاب صنعتی یک تهدید جدی برای کارخانه های آسیاب آرد به حساب می آمد . اپیدمی وبا در ناحیه شیوع پیدا کرده بود . و جان عده زیادی را گرفته بود و برنادت هم در این بین مبتلا شد . او در میان مرگ و زندگی دست و پا می زد .



چهره برنادت مقدس


تاریخ تمدن لورد بر می گردد به سال 778 میلادی . هنگامی که « شارلمان » ، قلعه مسلمان اسپانیا را تسخیر کرد. ( شارلمان امپراطور فرانک ها است . مسلمانان اسپانیا از اعراب شمال افریقا هستند که در سده هشتم میلادی اسپانیا را مورد تهاجم قرار دادند و در قرن پانزدهم از آنجا رانده شدند ) مطابق روایات ، رهبر مسلمان اسپانیا ، شهر لورد را نامگذاری کرد و از آن پس نام این شهر به لورد تغییر یافت .ولی با شروع قرن نوزدهم تنها آثاری از تمدن گذشته به چشم می خورد . صنعت عکاسی در پانزده سال پیش در فرانسه ابداع شده بود و هنوز فراگیر نشده بود .و اگر دیدارهای برنادت مقدس با بانو نبود امروزه هیچ عکسی از برنادت جوان در دست نمی بود و تصاویری که از برنادت در این صفحات ملاحظه می کنید هرگز گرفته نمی شد .





در 20 ژانویه 1858 برنادت به زندگی فقرانه و فلاکت بار در دخمه « لی کاچوت » بازگشت . لی کاچوت یک زندان قدیمی بود که پسر عموی آقای سوبیرو آن را به رایگان در اختیار این خانواده فقیر قرار داده بود . زیرا خانواده سوبیرو بی خانمان شده بودند . پیش از این ، والدینش او را به نزد دایه زمان کودکی اش فرستاده بودند که نزد آنها خدمت کند . به هر حال کم شدن یک نفر نان خور هم در شرایط بحرانی خانواده مهم بود و برنادت به اصرار فراوان به نزد والدینش بازگشت که بتواند تعلیمات مذهبی اش را ببیند و خود را برای اولین مراسم عشای ربانی آماده کند . زیرا در محلی که برای خدمت رفته بود مدرسه وجود نداشت . برنادت در یک صومعه که برای بی نوایان کلاسهای رایگان برگزار می کرد و در جمع کودکان 7 ساله مشغول به تحصیل شد . او دختر خیلی با شهامتی بود .



سه هفته بعد در سپیده دم 11 فوریه ، آسمان تیره و تار و غم انگیزی بر شهر لورد سایه افکنده بود . بیرون لی کاچوت نم نم باران در حال باریدن بود . و در داخل کاچوت خانواده سوبیرو از سرما و رطوبت می لرزیدند . آخرین هیزم موجود تمام شده بود . شب گذشته برای تهیه غذا آخرین دسته هیزم را فروخته بودند . برنادت از مادرش اجازه گرفت که برای تهیه هیزم به بیرون برود . مادرش به دلیل بدی آب و هوا و احتمال حمله آسم مایل نبود دخترش را بیرون بفرستد . برنادت از کودکی از بیماری آسم رنج می برد . در نهایت به خاطر اصرار و پافشاری برنادت ، مادرش به او اجازه داد برای جمع آوری هیزم برود . بنابراین برنادت و خواهرش « تیونت » و دوستشان « جین آبادی » با نام مستعار « بالورن » به طرف رودخانه « گیو » رفتند . و از میان چمنزار عبور کردند .



در مسیرشان ، آنها از میان یک منطقه محافظت شده عبور کردند ولی به شاخه های پراکنده ای که در گوشه و کنار افتاده بود دست نزدند و برنادت می گفت که ما دزد نیستیم . کمی جلوتر ، به خوک دانی رسیدند . آنجا یک جای خلوت و سنگلاخی بود که جریان آب رودخانه ، تکه های چوب و انواع و اقسام آشغالها را با خود آورده بود و در واقع گنجینه ای برای این کودکان فقیر بود . خرت و پرت و آشغالهایی که از اینجا جمع آوری می کردند ، به بازار کهنه فروشهای لورد می فروختند . آنها در همان روز به قصد جمع کردن خرت و پرت رفته بودند که از محل فروش آنها مقداری نان تهیه کنند . آنجا پاتوق « سامسون » خوک چران بود و محل آبشخور خوکها .

راههای خدا همه شگفت انگیز و خارق العاده هستند . او از راههای بی شماری معجزاتش را نمایش می دهد . سرنوشت چنین رقم خورد که این مکاشفات در لورد صورت بپذیرد . انسان باید یک باور و ایمان قوی داشته باشد که بتواند در جریانات رخ داده در لورد تفکر کند و پیام ها و اهداف آن را دریابد . نوشته های لينك « ظهور حضرت مريم » یادداشتهای شخصی برنادت است در مورد ظهور مریم مقدس . اتفاقی که اثری ماندگار و فوق العاده بر روی قلب برنادت گذاشت . او چندین بار خاطراتش را از ظهور مریم مقدس به رشته تحریر در آورده است که همه تقریبا مشابه هم هستند . این اولین یادداشت او از وقایع است و تاریخ آن 28 ماه می سال 1861 است . یعنی زمانی که برنادت تازه نوشتن را آموخته بود.

جمكران اروپا



نزديک به 300 هزار زائر مسيحی اين روزها در لورد ( يا لوردس Lourdes)

جمع شده اند . نزديک به 10 هزار نفر از آنها بيمارانی هستند که روی صندلی چرخدار يا مستقيما روی بستر در مراسم مذهبی لورد شرکت می کنند .




امروز می گفتند در ميان خطابه پاپ تنها صدايی که سکوت را می شکست آژير آمبولانس هايی بود که بايد بدحال ترين بيماران را به بيمارستان باز می گرداند يا به آنها خدمات پزشکی می رساند .





آنها جمع شده اند تا شفا بطلبند .



سالانه 6 ميليون نفر از شهرک لورد در فرانسه ( در جنوب غرب تولوز ) زيارت می کنند. اين مقدس ترين مکان مذهبی برای مسيحيان کاتوليک در اروپاست .



بر اساس نوشته روزنامه گاردين 7000 نفر ادعا کرده اند که شفا گرفته اند . کليسا تنها 66 مورد را رسما به عنوان شفای معجزه آسا پذيرفته است . 2500 مورد هم از نظر علمی توضيح ناپذير اعلام شده است .



من به درست و نادرست اين خبرها حاليا کاری ندارم . اما اين واقعيت که دهها هزار نفر در يک مکان مذهبی جمع می شوند که گروهی از آنها سخت بيمارند و برای شفا و معجزه آمده اند انکار کردنی نيست .



اين گونه خبرها کمتر در رسانه ها منعکس می شود يا در انبوه خبرهای ديگر گم می شود . کمتر از آن ما ايرانی ها از آن با خبر می شويم و کمترين شمار از ميان ما ممکن است به اين خبر ها فکر کرده باشيم که خب آيا اين همان اروپای سکولاری است که می گويند؟



ما حقيقتا با تصوير شکسته ای از اروپا آشنا هستيم . تصويری يک بعدی و دلبخواهی. ما برای ديدن حقيقت اروپا يا تصوير جامع آن حجاب های بسيار داريم .