دو فرشته

كي مي خواد منو خفه كنه يا بكشه
اگه راست مي گي بيا جلو
من اول زجرت مي دم بعد شكنجه ت مي دم بعد تو آب جوش ضد عفونيت مي كنم
بعدشم مي اندازمت تو چرخ گوشت براي شب كباب بخورم
اگه راست ميگي بيا جلو داداش سلمان تونم حريفم فقط زودي بيا جلو
من حوصله ندارم معطل بشم
پس كجايي امين بيا شجاع باش

amin نوشته است:

Arakadrish نوشته است:

براي همتون دارم به شرط اينكه يه هفته بهم فرصت بدين تا برم و برگردم
امين جون گود رو خالي نذار ، تا پلك بزني برگشتم ... اگه حال كردي نويد و مجيد
رم بكش دم كار

چشم لوطی غمت نباشه
جیم جمالتو
کاف کمالتو
واسه یه تا محبوبه که لشکرکشی نمی خواد
دسته زنجونی خودم کارشو می سازه

فقط اول بکشمش بعد خفش کنم یا اول خفش کنم بعد بکشمش؟

فكر كنم يكي قرار بود بياد اينجا جواب پس بده...
ميبينم كه همه ميدون رو خالي كردن..؟

اینجا چاله میدون نیس؟

لوتیاش که همونان

تيمن نفس دل ناريفيقي ديده ي لوطي جماعت و ... اعتبار هيبت نامردونگي كِش اهل معرفت رو شاهد ميگيرم
كه گزليكم رو به انضموم قمه قداره و لنگ و پياله ، گذاشته ام سر طاقچه و عينهو يه ژيگول دسته گل ختمت رسيدم
واسه عرض ادب و صاف و صوف كردن بعضي خورده حساباي معوق !!

همشيره ي گوهر نفسمون ، ليلا خانوم ، والته ي (والده ي) علي آقا ، ذكري از ايام ماضي كردن و ذهن مسبوق به
سابقه ي ما رو بردن تا اصل ميتون (ميدون) فرحزاد و كوچه پس كوچه هاي محله ي حموم خرابه !!
ياد پهلوونا و نوچه ها و كوچه بازارياي بسط نشين به قهوه خونه ي اسمال شيرگي بخير ...
مش حيدر ، محبوب قرقي ، مجيد سوزوكي ، امين مصفا و كلهم لوطياي اون ور بازار ... هنوز كركر خنده هاشون كه
تا بوق سك ملت رو شاكي و عاصي كرده بود ، توي گوشم زنگ ميزنه ...
ميخورديم و ميخنديديم و مست و پاتيل كوچه ها رو گز ميكزديم .
ياد اون شبي كه تمبون مامور نظميه رو كيشيديم به سرش بخير ... اي روزگار ... چه نخوت (نخود) وامونده اي توي
آبگوشتت بود كه نخورده بند جمعمون وا شد و مثل دونه هاي تسبيح نخ دريده اي پلارمون كردي تو زندگي ...
اي تف به اون ذات نامردت ... هر چي در حق تو گفته ، خوب گفته اين شاعر :
دل بر اين پير زن عشوه گر دهر مبند _____ كين عروسي ست كه در عقد بسي داماد است

دعوا و گرد و خاك و رجز خوني باشه واس نوبه ي ديگه ...
بزن مرجان اون زنگت رو به خجسته سري پهلووناي محل ... داش امين بيا نوبت توئه

من كه خيلي نفهميدم..يعني حالا اومدي صلح كني...
باشه...ببينم زنگ كه بزنم بايد مثل مرشدا هم بخونم من صدام خيلي بده ولي
خب به خاطر صلح شدن باشه..
به نـام..خداوند...جـان و خـ..خرد
كزين برتر انديشه بر نگــذرد....

يادش به خير
داش سلمان كرتيم
(اين حرف خطاب به همشيره هاي عزيزه من نمك نمي خورم نمكدون بشكنم)
لوطي اگه زخصت بدي براي دست بوسي به خدمت بيام
ما خاك زير پاتيم لوطي اين نوچه بي معرفت رو مي بخشي
امير مصفا روم به ديوار داداش مي بخشي اين آبجي خيانت كارت رو
داش سلمان خيلي به خدا آقايي
اس كريم نوكرتم
زت زياد لوطي

Arakadrish نوشته است:

تيمن نفس دل ناريفيقي ديده ي لوطي جماعت و ... اعتبار هيبت نامردونگي كِش اهل معرفت رو شاهد ميگيرم
كه گزليكم رو به انضموم قمه قداره و لنگ و پياله ، گذاشته ام سر طاقچه و عينهو يه ژيگول دسته گل ختمت رسيدم
واسه عرض ادب و صاف و صوف كردن بعضي خورده حساباي معوق !!

همشيره ي گوهر نفسمون ، ليلا خانوم ، والته ي (والده ي) علي آقا ، ذكري از ايام ماضي كردن و ذهن مسبوق به
سابقه ي ما رو بردن تا اصل ميتون (ميدون) فرحزاد و كوچه پس كوچه هاي محله ي حموم خرابه !!
ياد پهلوونا و نوچه ها و كوچه بازارياي بسط نشين به قهوه خونه ي اسمال شيرگي بخير ...
مش حيدر ، محبوب قرقي ، مجيد سوزوكي ، امين مصفا و كلهم لوطياي اون ور بازار ... هنوز كركر خنده هاشون كه
تا بوق سك ملت رو شاكي و عاصي كرده بود ، توي گوشم زنگ ميزنه ...
ميخورديم و ميخنديديم و مست و پاتيل كوچه ها رو گز ميكزديم .
ياد اون شبي كه تمبون مامور نظميه رو كيشيديم به سرش بخير ... اي روزگار ... چه نخوت (نخود) وامونده اي توي
آبگوشتت بود كه نخورده بند جمعمون وا شد و مثل دونه هاي تسبيح نخ دريده اي پلارمون كردي تو زندگي ...
اي تف به اون ذات نامردت ... هر چي در حق تو گفته ، خوب گفته اين شاعر :
دل بر اين پير زن عشوه گر دهر مبند _____ كين عروسي ست كه در عقد بسي داماد است

دعوا و گرد و خاك و رجز خوني باشه واس نوبه ي ديگه ...
بزن مرجان اون زنگت رو به خجسته سري پهلووناي محل ... داش امين بيا نوبت توئه

محبوبه چي شده ؟
ازچي اين آقا سلمان ترسيدي؟
از قمه دسته شكستش ؟ آقا سلمان بد كردي داداش با اين توصيفت؟ حالا هم بهگفته مرجان اومدي صلح؟
باشه چون ما خانوما خيلي مهربونيم از خطات ميگذريم ولي محبوبه من با تو كار دارم.

من كه چند روزي كه نيستم
دارم مي رم جل وپلاسم جمع كنم از اين شهر فلنگ رو ببندم
وقتي نسيم عصباني بشه واي واي واي
من برم نه من حريفش مي شم نه سلمان نه مرجان
مثل يه شير زخمي مي مونه
من به جان خودت باهات كاري ندارم

nasim نوشته است:

محبوبه چي شده ؟
ازچي اين آقا سلمان ترسيدي؟
از قمه دسته شكستش ؟ آقا سلمان بد كردي داداش با اين توصيفت؟ حالا هم بهگفته مرجان اومدي صلح؟
باشه چون ما خانوما خيلي مهربونيم از خطات ميگذريم ولي محبوبه من با تو كار دارم.

فووووف ... فووووف ...
دود غليظ و زندگي بخش چپق قديمي دسته عاجم رو ميدم توي سينه ...
آآآه ...
حلقه هاي دود آروم از لاي لباي گرد شده ام ميان بيرون و پا توي همون سلكي ميذارن كه لحظه هاي عمر ماضي ...

همشيره ... عقب تر واسا دود بدبوي ما پرچ لباست رو نگيره !!
صداي خنده ي سنگينم ، ميون خس خس سينه ام ، به صداي رجز بي دنباله ي جنگجويي ميمونه كه حنجره اش رو
تا نيمه بريده باشن !!

صلح ؟
هيكل لم داده ام رو روي تخت جولوي قهوه خونه ، كش و قوس ميدم ...
با نوك انگشت لبه ي كلام رو ميدم بالا ...
با لنگ پيچونده دور دستم سيبلام رو مرتب ميكنم ...
زكي !!
قلعه ي بي دروازه و لوطي بي قداره حكمشون يكيه !
اون نوبه رو ، فتوت مردونه رخصت نداد بي اتموم حجت خون بپا كنم اما ظاهرا اين قسم ملاطفت را به جايي نميبره

تا از گيسِ بريده لحاف ندوزم ، اين تن بميره محاله غلاف كنم !


شرمنده نسيم خانوم ، بزرگ شده ي قهوه خونه و زير پل و محبَس نظميه ، بهتر از اين نميشه !!
تازه كلي ضاجرات كشيدم تا اصطلاحات دون شان لوطي جماعت ، در مخاطبه با همشيره ي محترمي مثل شما
از دهنش بيرون نياد !!


بخاطر تاخير شرمنده ام ... فقط پنشمبه جمه ها ميتونم بيام
---------------------------------------
چاكرتيم با مرام ... ناز اون نفست ... كجايي با صفا ؟
حقير رو نميبيني ، خوش ميگذره محبوب ؟
از مصفا چه خبر ؟ نميبينمش !!

-----------------------------------------
هنوز اون كفشاي بوناك پاشنه خوابونده ي نوك دراز و پاشنه سوزنيم رو نديدي بهاره !!
پام رو درآررم احدي اينجا بند نميشه

جوراب و زيرپوش هم كه عمرا از اول عمر رنگ تنم رو ديده باشه
خيلي مخلصيم

داش سلمان كرتيم
رسيدن به خير لوطي
منم چند وقتيه ازش بي خبرم
راستي لوطي خاك زير پاتيم
زخصت ميدي من خودم حال اين آبجي نسيم رو بگيرم
اگه اجازه بدي تا اخر آخر دنيا نوكريت رو مي كنم
من با اجازت مي رم دنبال امير مصفا
داش سلمان ما نوچه تيم تو گنده لاتي
خاك زير پاتيم پهلوون
فعلا زت زياد

Arakadrish نوشته است:

فووووف ... فووووف ...
دود غليظ و زندگي بخش چپق قديمي دسته عاجم رو ميدم توي سينه ...
آآآه ...
حلقه هاي دود آروم از لاي لباي گرد شده ام ميان بيرون و پا توي همون سلكي ميذارن كه لحظه هاي عمر ماضي ...

همشيره ... عقب تر واسا دود بدبوي ما پرچ لباست رو نگيره !!
صداي خنده ي سنگينم ، ميون خس خس سينه ام ، به صداي رجز بي دنباله ي جنگجويي ميمونه كه حنجره اش رو
تا نيمه بريده باشن !!

صلح ؟
هيكل لم داده ام رو روي تخت جولوي قهوه خونه ، كش و قوس ميدم ...
با نوك انگشت لبه ي كلام رو ميدم بالا ...
با لنگ پيچونده دور دستم سيبلام رو مرتب ميكنم ...
زكي !!
قلعه ي بي دروازه و لوطي بي قداره حكمشون يكيه !
اون نوبه رو ، فتوت مردونه رخصت نداد بي اتموم حجت خون بپا كنم اما ظاهرا اين قسم ملاطفت را به جايي نميبره

تا از گيسِ بريده لحاف ندوزم ، اين تن بميره محاله غلاف كنم !


شرمنده نسيم خانوم ، بزرگ شده ي قهوه خونه و زير پل و محبَس نظميه ، بهتر از اين نميشه !!
تازه كلي ضاجرات كشيدم تا اصطلاحات دون شان لوطي جماعت ، در مخاطبه با همشيره ي محترمي مثل شما
از دهنش بيرون نياد !!


بخاطر تاخير شرمنده ام ... فقط پنشمبه جمه ها ميتونم بيام
---------------------------------------
چاكرتيم با مرام ... ناز اون نفست ... كجايي با صفا ؟
حقير رو نميبيني ، خوش ميگذره محبوب ؟
از مصفا چه خبر ؟ نميبينمش !!

-----------------------------------------
هنوز اون كفشاي بوناك پاشنه خوابونده ي نوك دراز و پاشنه سوزنيم رو نديدي بهاره !!
پام رو درآررم احدي اينجا بند نميشه

جوراب و زيرپوش هم كه عمرا از اول عمر رنگ تنم رو ديده باشه
خيلي مخلصيم