کارتون هاي دوره بچگي

سلام بچه ها
چند روزه ذهنم درگیر کارتوناییه که بچه که بودیم میدیدم
بعضیهاشون را باید یک هفته صبر میکیردیم تا پخش کنند اونم نیم ساعت
حالا که بعضی وقتا به کارتونایی که برای بچه های امروزی ساخته میشه
نگاه میکنم دلم به حالشون میسوزه جز خشونت و تخیل چیزی نداره
ولی دوره ما یه جور دیگه بود یه نوع حس مهربونی و همدردی دراونا بود
خانواده دکتر ارنست ،حاج زنیور عسل، پسر شجاع ،کوزت،نیک و نیکو
بل و سباستین باربا پاپا،بچه های کوه آلپ، بزرگتر که شدیم بی خانمان جودی ابوت،زنان کوچک
من بل و سباستین و حاج زنبور عسل را خیلی دوست داشتم مخصوصا قسمت اخرش رو
شاید کارتون زیاد بود من یادم نیست
زیادی سنه کاریش نمیشه کرد

من هنوزم عاشق این کارتونهام
تقابل تام و جری
پلنگ صورتی و دودو
بل و سباستین و مادرش
چوبین و سنگ درخشان
همه و همه
بابا لنگ دراز
زنان کوچک
که من حتی رفتم فیلم و کتابش رو هم گیر آوردم و خوندم

یادش به خیر .. چه زود پیر شدیم

لولك و بولك

فقط جودی ابوت

آقای پندلتون

به این میگن عشق واقعی

آه خدای من....چقدر غم انگیز بود

من ممول و دختر مهربون رو دوست داشتم (دختله مهلبون)

دختل مهلبون خیلی قشنگ بود
با اون دختر بدجنسه که کله ش یه عالمه موی مشکی و بلند داشت
با اون خانم بده که خیلی اخمو بود، اسمش چی بود؟ خانوم پنلوپه؟
و اون پسره که بدجوری مثبت و شوت بود
می گم موافقید واسه تجدید خاطرات عکساشون رو پیدا کنیم و اینجا بذاریم؟

ا منم می خواستم مملو بگم...

بقیه شم...

آنه شرلی...

خاله ریزه...

پسر شجاع...

دلارام نوشته است:

دختل مهلبون خیلی قشنگ بود
با اون دختر بدجنسه که کله ش یه عالمه موی مشکی و بلند داشت
با اون خانم بده که خیلی اخمو بود، اسمش چی بود؟ خانوم پنلوپه؟
و اون پسره که بدجوری مثبت و شوت بود
می گم موافقید واسه تجدید خاطرات عکساشون رو پیدا کنیم و اینجا بذاریم؟

من موافقم خانومی...

بنر



[img][/img]

نیک و نیکو


[img][/img]

آخــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــي
منم ممل رو خيلي دوسش داشتم
ياد اون موقع هاااااااااااااااااا به خير!!!
آره منم با مرجان جون موافقم چين اين كارتوناي جديدااااااااااااااااااااا
اينم ممل من

نیلو و فلندی


[img][/img]

سندباد

[img][/img]

دور دنیا در ۸۰ روز

[img][/img]

رامکال


[img][/img]

[img][/img]
ممول

[img][/img]
آنت

[img][/img]
بلفی و لی لی بیت

واسه آبجی دلارام با مرام و با معرفتم

Assal نوشته است:

بنر



[img][/img]

مرسي عسل جون
بابا اي ول...
من وقتي مي خندم بهم ميگن مث بنر مي خندي
اما خودم خنده ي بنر رو يادم نيست

راستي بچه ها تو كدوم كارتون بود كه يكي ميگفت:
« من مي دونم كه ما موفق نميشيم...يه خبر بد، يه خبر بد»
اون جغده تو چوبين بود يا يه كارتون ديگه
من و بابام امروز عصر هي داشتيم در موردش بحث مي كرديم
كمك كنين

یه فیلم کارتونی بود منخیلی دوستش داشتم به اسم
افسانه توشیشان

چند وقت پیش هم نشون داد من نشستم کامل دیدم خیلی حال داد
نمی دونم کسی این کارتون رو دیده یا نه

ایول
مرسی میثم جان
تو خودت اند (end) هر چی با مرامه هستی
خیلی خوشحالم کردی
اینم تقدیم به تو
سندباد
یادتونه این پرندهه هی با یه صدای زاغارتی می گفت سندباد جونم، سندباد جونم؟

الهام نوشته است:

الهام جان خیلی قشنگه دسته گلت درد نکنه

Yasaman نوشته است:

راستي بچه ها تو كدوم كارتون بود كه يكي ميگفت:
« من مي دونم كه ما موفق نميشيم...يه خبر بد، يه خبر بد»
اون جغده تو چوبين بود يا يه كارتون ديگه
من و بابام امروز عصر هي داشتيم در موردش بحث مي كرديم
كمك كنين

اینم اطلاعات یاسی جون


كارتون گاليور بر اساس يكي از شاهكارهاي ادبيات فانتزي ساخته شده است من نميدونم!
جواني بود به اسم گري گاليور كه از روي نقشة به جا مانده از پدرش و براي پيدا كردن او راه افتاده بود و سر از يك جزيرة ناشناخته درآورده بود كه آدمهايش به اندازة انگشتان دست

بودند. و آنوقت با آن آدمها، (ليليپوتيها) رفيق شده بود و آنها هم به او در جستوجويش كمك ميكردند. رفقاي ليليپوتي گاليور، پنج تا بودند: يكي پادشاهشان بود كه اسمش پمپ بود و

شكم گندهاي داشت و هميشه خودش را جاي باباي گاليور حساب ميكرد؛ يكي فلرتيشيا كه دختر شاه و موطلايي بود؛ يكي ديگر كه از بقيه عاقلتر و قدبلندتر بود؛ يكي بانكو، تنها

ليليپوتياي كه كلاه نداشت؛ و [b]بالاخره گلوم با آن تكيه كلام مشهور «من ميدونم» كه هميشه آية يأس بود. Glum كه در اصل به معناي افسرده است، [/

b]اسم يكي از شخصيتهاي «ارباب حلقهها» هم هست. يك آدم عوضي هم بود به اسم كاپيتان ليچ كه فكر ميكرد آن نقشه، نقشة گنج است و مدام دنبال گاليور بود.

همين هفت تا كاراكتر، به اضافة سگ گاليور كه تگ نام داشت، همة ماجراها را پيش ميبردند و ما را ميخكوب خودشان ميكردند. اين كارتوني بود كه ويليام هانا و جوزف باربرا در سال

1968 با الهام از رماني به همين اسم ساختند. البته كارتون، ربط خيلي زيادي به داستان اصلي نداشت. فقط اسم، يكي بود و ايدة سرزمين ليليپوت و آدمهاي كوچكش. وگرنه هيچ

كدام از آن شخصيتها و ماجراها در اصل رمان نيست. اصل «سفرهاي گاليور» را جاناتان سويفت انگليسي در 1762 نوشته و يكي از شاهكارهاي ادبيات فانتزي (اين هنر اختصاصي

بريتانياييها) به حساب ميآيد. البته رمان سويفت، در دل داستان فانتزياش، كلي هم تكه به سياستمداران احمق روزگار خودش مياندازد و معمولا داستان را در ردة ادبيات استعاري هم

دستهبندي ميكنند. ماجرا از اين قرار است كه يك پزشك به اسم ليوئل گاليور كه از روي علاقه ناخداي كشتي شده، براي جهانگردي و ديدار سرزمينهاي تازه، ميزند به دريا و بعد از

گرفتار شدن در يك طوفان، سر از سرزمين آدم كوچولوها درميآورد؛ سرزمين ليليپوتيها و بلفوسكاندها كه با هم جنگ و اختلاف دارند. بعد از آنجا، به سرزمين غولها، بروبدينگ ميرود كه

حسابي بداخلاق هستند. بعد به شهر هندسه و موسيقي لاپوتا ميرسد (اين ايده را استاد ميازاكي كارتون كرده) كه زيادي از خودراضي هستند. و در سفر چهارم هم به سرزمين

اسبهاي سخنگو ميرسد كه آنها را بهتر از همة آدمها ميبيند و در همانجا ـ بهترين سرزميني كه تا آن روز ديده ـ ماندگار ميشود.


[img][/img][img]

[/img]