اولين زنان موفق..

این نشون میده مرد ها همه جا جلوتر ند
چون هیچ وقت نمی گن اولین مرد
چون اول بودن یه مرد اصلا چیز غیر قابل باوری نیست

پ ن : من قبل از نوشتن این متن وصیت نامه خودمو نوشتم اشهدم رو هم گفتم

MajidDiab نوشته است:

این نشون میده مرد ها همه جا جلوتر ند
چون هیچ وقت نمی گن اولین مرد
چون اول بودن یه مرد اصلا چیز غیر قابل باوری نیست

پ ن : من قبل از نوشتن این متن وصیت نامه خودمو نوشتم اشهدم رو هم گفتم

کار خوبی کردی


مرسی بهاره جان،
کاش می دونستم اولین زن مهندس صنایع ایران کی بود
یه عرض ادبی خدمتش می کردم

بهاره نوشته است:

بله .. هيچوقت نميگن اولين مرد ..

چون تحجر آقايون مانع از قبول هرگونه واقعيتي است

و اين مرد است كه از دامن زن به معراج مي رود ..

مرد میره معراج
زن هم میره ؟

پ ن : این بحث کاملا شوخی است
خانم های گرامی لطفا ناراحت نشند

آرتمیس Artemis نخستین زن دریانورد ایرانی است كه درحدود 2480 سال پیش،فرمان دریاسالاری خویش را از سوی خشایارشاه هخامنشی دریافت كرد و اولین بانویی می*باشد كه در تاریخ دریانوردی جهان در جایگاه فرماندهی دریایی قرار گرفته است. در سال 484 پیش از میلاد، هنگامی كه فرمان بسیج دریایی برای شركت در جنگ با یونان از سوی خشایارشاه صادر شد، آرتمیس فرماندار سرزمین كاریه با پنج فروند كشتی جنگی كه خود فرماندهی آنها را در دست داشت به نیروی دریایی ایران پیوست. دراین جنگ كه ایرانیان موفق به تصرف آتن شدند، نیروی زمینی ایران را 800 هزار پیاده و 80 هزار سواره تشكیل می*داد و نیروی دریایی ایران شامل 1200 ناو جنگی و 300 كشتی ترابری بود.
همچنین آرتمیس در سال 480 پیش از میلاد در جنگ سالامین Salamine كه بین نیروی دریایی ایران و یونان درگرفت شركت داشت و دلاوری های بسیاری از خود نشان داد و با ستایش دوست و آشنا روبرو شد.او در یكی از دشوارترین شرایط در جنگ سالامین، بادلیری و بیباكی كم*مانند توانست بخشی از نیروی دریایی ایران را از خطر نابودی نجات دهد و به همین دلیل به افتخار دریافت فرمان دریاسالاری از سوی خشایارشاه رسید.او به خشایارشاه پیشنهاد ازدواج نیز داد که بدلایلی این پیوند صورت نگرفت. در سالهای دهه شصت میلادی (دهه چهل خورشیدی) نیروی دریایی ایران، برای نخستین بار ناو شكن بزرگی را به نام یك زن نام گذاری كرد و او «آرتمیس» بود.
ناو شكن آرتمیس در دوران خدمت «دریاسالار فرج الله رسایی» به آب انداخته شد و سالها بر روی آبهای خلیج همیشه فارس پاسدار سواحل ایران بود.
ای کاش همیشه نامهایی ایرانی و پارسی زینت بخش جنگ*افزارها، کشتی*ها و هواپیماهای نظامی ایران می*بود تا یاد سرداران این مرز و بوم در خاطره*ها جاودانه بماند (نه نامهایی مانند ثاقب، حاصب ، شهاب، غدیر، ابابیل، کوثر، رعد، ذوالفقار، نور، هود، میثاق و ... که متاسفانه همگی واژه*هایی بیگانه می باشند) اصولا هرگونه وسیله، ابزار یا دستگاهی که توسط کشوری ساخته می*شود نامی ناب از همان زبان بر رویش گذاشته می*شود تا نمایانگر همان کشور باشد؛ اکنون خود قضاوت نمایید اگر یک خارجی این اسامی را بشنود به یاد ایران خواهد افتاد یا کشورهای عربی؟جا دارد که از دیگر سرداران زن ایران باستان هم یادی شود،کسانی مانند: كردیه، بانوگشسب، گردآفرید، یوتاب . 400 سال پیش از میلاد مسیح حقوق زن و مرد در ایران برابر بود.