من که هميشه آرزوش رو داشتم..

بچه که بودم وقتی توی فیلم و کارتون (اسم هیچ کدومش هم یادم نیست)میدیدم
که بچه ها کنار ساحل با شن و اون سطلهای کوچیک..خونه و قصر درست میکردن..دلم هوس میکرد منم میتونستم یکی از این
خونه های شنی رو بسازم و توش زندگی کنم...بچه بودم دیگه..عقلم بیشتر از این قد نمیداد...حالا هم که رو به زوالم و پا به سن گذاشتم
سومین نوه م چند روز پیش دنیا اومد و یادم نیست اسمش چی بود اصلا یادم نیست دختره یا پسر..دیگه چه میشه کرد..؟؟بگذریم..
هنوزم از اون خونه ها دوست دارم و وقتی میبینم دلم حالی به حالی میشه... مخصوصا که اگه از اون قصرای قدیمی یک (به فتح "ی")انگلیسی ها باشه....
آی دلم پر میکشه...
هااان...؟!!میدونم فکم گرم شده و دارم پر حرفی میکنم...
نگران نباشید من چیزیم نیست...خون هم به بخش سلول ها ریزش کرده مغزم نرسیده
که مثل آلزایمری ها دارم..رویا تعریف میکنم...فقط یه عکس دیدم...اونم عکس یک قصر شنی که" ریچارد وارانو" یک معمار آمریکایی در
فستیوال بین‌المللی «سازه‌های شنی» در روسیه اون رو ساخته. شما هم ببینید!!

ممنون
قشنگ بود