Palid ZibA

الهام نوشته است:

یعنی کسی که عاشق نیست درد و غم نداره؟

یا غماش انقدر اهمیت ندارن که بشه در موردش حرف زد...؟

چرا همش فکر میکنید فقط عاشقا رنج می کشن؟

چرا فکر می کنید فقط باید با عاشق همدردی کرد؟

کسی می تونه جواب بده؟

راستی الهام جون برای من یه سواله........

که چرا عاشقا فکر می کنند فقط خودشون غم دارن؟

تو هم جواب رو پیدا کردی به ما هم بگو...........

چقدر جالب..

صبا جون...تو هم مثل من فکر میکنی

بزن قدش

الهام نوشته است:

چقدر جالب..

صبا جون...تو هم مثل من فکر میکنی

بزن قدش

آهان ...........

ایول ...........

چقدر هم این عشاق جواب ما رو میدن.........

من هم خیلی تو کفم...........

آخه عشاق معمولا تو عالم هپروتن

s@ba نوشته است:

الهام نوشته است:

یعنی کسی که عاشق نیست درد و غم نداره؟

یا غماش انقدر اهمیت ندارن که بشه در موردش حرف زد...؟

چرا همش فکر میکنید فقط عاشقا رنج می کشن؟

چرا فکر می کنید فقط باید با عاشق همدردی کرد؟

کسی می تونه جواب بده؟

راستی الهام جون برای من یه سواله........

که چرا عاشقا فکر می کنند فقط خودشون غم دارن؟

تو هم جواب رو پیدا کردی به ما هم بگو...........

عاشق نشوید اگر توانید

تا در غم عاشقان نمانید

آب رخ عاشقان مریزید

تا آب زه روی خود برانید

الهام نوشته است:

یعنی کسی که عاشق نیست درد و غم نداره؟

یا غماش انقدر اهمیت ندارن که بشه در موردش حرف زد...؟

چرا همش فکر میکنید فقط عاشقا رنج می کشن؟

چرا فکر می کنید فقط باید با عاشق همدردی کرد؟

کسی می تونه جواب بده؟

بنظر من غم عشق تنها غمی هست که خیلی زیباست

و با همه ی غم ها فرق می کنه

و کلا یه غم خاصه

غمی که هم باهاش می خندی و هم گریه می کنی

باهاش به اوج می رسی و فکر می کنی صاحب همه ی دنیا هستی یا بعضی وقت حتی از زندگی هم سیر می شی و همه ی امیدها و آرزوهات رو از دست می دی

فکر نمی کنم حرفتون در مورد اینکه عاشقا فکر می کنن فقط خودشون غم داران درست باشه

ولی اینو قبول دارم که عاشقا فکر می کنن که غم عشقشون با همه ی غم های دنیا فرق داره

Admin نوشته است:

الهام نوشته است:

یعنی کسی که عاشق نیست درد و غم نداره؟

یا غماش انقدر اهمیت ندارن که بشه در موردش حرف زد...؟

چرا همش فکر میکنید فقط عاشقا رنج می کشن؟

چرا فکر می کنید فقط باید با عاشق همدردی کرد؟

کسی می تونه جواب بده؟

بنظر من غم عشق تنها غمی هست که خیلی زیباست

و با همه ی غم ها فرق می کنه

و کلا یه غم خاصه

غمی که هم باهاش می خندی و هم گریه می کنی

باهاش به اوج می رسی و فکر می کنی صاحب همه ی دنیا هستی یا بعضی وقت حتی از زندگی هم سیر می شی و همه ی امیدها و آرزوهات رو از دست می دی

فکر نمی کنم حرفتون در مورد اینکه عاشقا فکر می کنن فقط خودشون غم داران درست باشه

ولی اینو قبول دارم که عاشقا فکر می کنن که غم عشقشون با همه ی غم های دنیا فرق داره

ببخشید من هی گیر دادم به موضوع.....

به نظر من عاشقا به غم عشق فکر می کنن...........

و اونایی که عاش نشدن به غم دیگران.........

به نظرتون کدوم سختره؟

می دونید چرا خاصه چون یک بار تکرار میشه و این که توی این غم دلشون رو وسط گذشتن که این دل برای آدما یعنی همه چی...........

حالا وقتی می بینن این دل و صاف و ساده گذاشتن تو دستش و اون خیلی راحت دلتو له می کنه زیر پاهاش برای آدم گرون تموم میشه..........

منم با نظر صبا جون کاملا موافقم

عاشق انقدر غرق محبت معشوقه...که به جز عشق و معشوق به چیز دیگه ای فکر نمیکنه

اما کسی که عاشق نیست میتونه انقدر بزرگ باشه که غمهای هر غمگینی دلش رو به درد بیاره

این غم از غم عشق خیلی بزرگتره ....اما شیرین نیست....

تلخیش همون رنجیه که از رنج دیگران احساس میکنه...

الهام نوشته است:

منم با نظر صبا جون کاملا موافقم

عاشق انقدر غرق محبت معشوقه...که به جز عشق و معشوق به چیز دیگه ای فکر نمیکنه

اما کسی که عاشق نیست میتونه انقدر بزرگ باشه که غمهای هر غمگینی دلش رو به درد بیاره

این غم از غم عشق خیلی بزرگتره ....اما شیرین نیست....

تلخیش همون رنجیه که از رنج دیگران احساس میکنه...

ممنون الهام جون........

باور کن همین امروز سر کلاس سر همین بحث داشتیم ........

و واقعا من به جواب درستی از عاشقان نرسیدم.........


و کاملا با حرف شما موافقم..........

الهام نوشته است:

منم با نظر صبا جون کاملا موافقم

عاشق انقدر غرق محبت معشوقه...که به جز عشق و معشوق به چیز دیگه ای فکر نمیکنه

اما کسی که عاشق نیست میتونه انقدر بزرگ باشه که غمهای هر غمگینی دلش رو به درد بیاره

این غم از غم عشق خیلی بزرگتره ....اما شیرین نیست....

تلخیش همون رنجیه که از رنج دیگران احساس میکنه...

فقط با غم دیگران غمگین شدن هیچ کار بزرگی نیست

اگه نتونی کاری براشون انجام بدی

غمت هیچ اهمیتی نداره

اما اگه بتونی با غم عشقت تحولی در خودت بوجود بیاری

کار بزرگی کردی

Admin نوشته است:

الهام نوشته است:

منم با نظر صبا جون کاملا موافقم

عاشق انقدر غرق محبت معشوقه...که به جز عشق و معشوق به چیز دیگه ای فکر نمیکنه

اما کسی که عاشق نیست میتونه انقدر بزرگ باشه که غمهای هر غمگینی دلش رو به درد بیاره

این غم از غم عشق خیلی بزرگتره ....اما شیرین نیست....

تلخیش همون رنجیه که از رنج دیگران احساس میکنه...

فقط با غم دیگران غمگین شدن هیچ کار بزرگی نیست

اگه نتونی کاری براشون انجام بدی

غمت هیچ اهمیتی نداره

اما اگه بتونی با غم عشقت تحولی در خودت بوجود بیاری

کار بزرگی کردی

اصلا موافق نيستم

بايد قلبت بزرگ باشه تا بتوني احساس همدردي داشته باشي

اين يه نعمت بزرگه...خوش به حال کساني که دارند

و قرار نيست يه انسان بتونه مشکلات بشريت رو حل کنه

اصلا امکان نداره

s@ba نوشته است:

الهام نوشته است:

منم با نظر صبا جون کاملا موافقم

عاشق انقدر غرق محبت معشوقه...که به جز عشق و معشوق به چیز دیگه ای فکر نمیکنه

اما کسی که عاشق نیست میتونه انقدر بزرگ باشه که غمهای هر غمگینی دلش رو به درد بیاره

این غم از غم عشق خیلی بزرگتره ....اما شیرین نیست....

تلخیش همون رنجیه که از رنج دیگران احساس میکنه...

ممنون الهام جون........

باور کن همین امروز سر کلاس سر همین بحث داشتیم ........

و واقعا من به جواب درستی از عاشقان نرسیدم.........


و کاملا با حرف شما موافقم..........

خواهش مي کنم عزيزم

در واقع نظر من نظر خودت بود..

Admin نوشته است:

الهام نوشته است:

منم با نظر صبا جون کاملا موافقم

عاشق انقدر غرق محبت معشوقه...که به جز عشق و معشوق به چیز دیگه ای فکر نمیکنه

اما کسی که عاشق نیست میتونه انقدر بزرگ باشه که غمهای هر غمگینی دلش رو به درد بیاره

این غم از غم عشق خیلی بزرگتره ....اما شیرین نیست....

تلخیش همون رنجیه که از رنج دیگران احساس میکنه...

فقط با غم دیگران غمگین شدن هیچ کار بزرگی نیست

اگه نتونی کاری براشون انجام بدی

غمت هیچ اهمیتی نداره

اما اگه بتونی با غم عشقت تحولی در خودت بوجود بیاری

کار بزرگی کردی

یه سوال آقا رضا اگه غمگین شدن یا حس همدردی به درد نمی خوره پس برای چی وجود داره؟

خیلی از آدما از حس همدردی که تونستن به زندگی امیدوار بشن مثل مادر ترزا......... همین حس همدردی بود که کم کم تونست دنیای ما رو تکون بده........

به نظرتون اون کار خاصی انجام داد مثل ادیسون ...........

اما کار اون بزرگتر از این حرفا بود.........

و این که بعضی اوقات غمهای آدما اونها رو بزرگ می کنه بدون که خودشون بدونن.........

و حرف الهام جون رو قبول دارم که این آدما قلبشون خیلی بزرگه چون غم دیگران رو توی دلشون می ذارن و این غم ها کم غمی نیست....... مثل انبیاء که غم دیگران رو بدوشن می کشیدن ..........

من قبول دارم که واقعا عاشق مجازی واقعی (انسان به انسان) خودخواهی وجود نداره حتی اینو قبول دارم که خیلی هم فداکاره......... اما در مورد غمش نه......

دوستان عزیز من نگفتم همدردی بدرد نمی خوره

من گفتم همدردی خالی هیچ کار بزرگی نیست

تازه من کی گفتم ادم می تونه مشکل کل بشیریت رو حل کنه

اصلا انسان کارش این نیست

در مورد مادر ترزا و انبیا

درسته که اونا همدردی می کردن

اما شما بهتر از من می دونید که چه کارهای بزرگی برای بشریت کردن

÷س فقط کارشون همدردی نبود

همدردی یک طرف هست و انجام کار درست ادامه راهش هست

می دونید آقا رضا یه انتقاد کوچمولو........

شما فکر می کنید یه دنیا و یه عشق( یه درد عشق).......

اما دنیای ما بزرگتر از این حرفاست.......

درداش هم بزرگتر از این حرفاست.......

امیدوارم دنیا اونجور باشه که دلتون می خواد........

من همیشه می گم کاش می شد عشق یه زمان سنج داشت هر موقع خواستی متوقف شه......... اما حیف که نداره....

اما در مورد حس همدردی من چون حس همدردی رو کشیدم می گم........ خیلی سخت بود............

اگه برین توی گفتگوی آزاد صفحه ی 2 می بینید.........

s@ba نوشته است:

می دونید آقا رضا یه انتقاد کوچمولو........

شما فکر می کنید یه دنیا و یه عشق( یه درد عشق).......

اما دنیای ما بزرگتر از این حرفاست.......

درداش هم بزرگتر از این حرفاست.......

امیدوارم دنیا اونجور باشه که دلتون می خواد........

من همیشه می گم کاش می شد عشق یه زمان سنج داشت هر موقع خواستی متوقف شه......... اما حیف که نداره....

اما در مورد حس همدردی من چون حس همدردی رو کشیدم می گم........ خیلی سخت بود............

اگه برین توی گفتگوی آزاد صفحه ی 2

بله یه دنیا هست و یه عشق

و یه درد عشق

ولی نه اون عشقی که شما فکر می کنید

این دل پاره پاره ام

دیدن اوست چاره ام

اوست پناه و پشت من

تکیه بر این جهان نکن

کار دلم به جان رسد

کارد به استخوان رسد

ناله کنم بگویدم

دم مزن و بیان مکن

اول از معنای عشق صحبت می کنم بعد به حاشیه های اون یعنی غم عشق برسیم.........

من اصلا از پایه ی حرفتون مشکل دارم این که میگید توی عشق غم وجود داره.........

من قبول دارم توی عشق فراق و دوری معشوق وجود داره اما غم رو قبول ندارم......

عشق بالاتر از اون چیزیه که ماها فکر می کنیم هست..........

نمی دونم چقدر معتقد هستید اما خیلی جالبه دو تا اسم هیچ وقت توی قرآن نام برده نشده.........

اون هم یکی هوا و دیگری اسم عشق.........

بعضی از آدم های نادان فکر می کنند خدا ارزش برای این دو کلمه قائل نبوده در حالی که این گونه نیست.......

اگر شما قرآن رو کامل بخونید شاید بیشتر از صد بار به محبت که همون حب هست در عربی به صورت های مشتقات مختلف می بینید........ شاید فکر کنید خدا ارزشی برای عشق قائل نبوده در حالی که عشق از خدا شروع شد و بعد به انسانها منتقل شد.......
خدا قداست و ارزشی برای عشق قائل بوده که حتی اون رو توی قرآن خودش نیاورده......... و همچنین هوا.......

به نظر من عشق نباید آشکار شه مخصا برای خانمها هیچ وقت نباید بگن باید در خفا باشه............. برای این کار دلایل مختلف دارم ........این که شاید واقعا من رو دوست نداشته باشه ......... یا من رو برای خودم نخواد......... و از همه مهمتر که این برای یه خانمه نجابت هست............. و این که می دونم اگر منو واقعا دوست داشته باشه برمی گرده...... و از همه مهمتر کتنرل آدم هست که توی این پنهان بودن خیلی مهمه مبارزه با نفس.............

این فقط یه نظریه بود برای من اما وقتی این حدیثوخوندم قانع شدم:

((هر کس عاشق شود،کتمان کند شهید از دنیا می رود.))

به نظر من یه چیزی توی این اختفا هست که حتی امامان ما هم به اون اشاره کردن........... خیلی برام جالب بود.......

حالا در مورد غم عشق ،عشق غمی وجود نداره ما هستیم که این غمو می سازیم حالا به هر دلیلی پس باید اون رو از بین ببریم...

عشق مدام تو را به دنیا می آورد.

آدم عاشق،همیشه تازگی نوزادان را دارد.

عاشق شو.

ممکن است متعلق عشق تو زنی یا مردی باشد.

ممکن است عاشق طبیعت باشی.

ممکن است به کلمه وکلام عشق بورزی.

فقط عاشق باش.

همه ی این رودها به دریای بی کرانه ی عشق خدا می ریزد.

مهم آن است که عاشقانه و پر شور و شرار زندگی کنی.

باید در آتش عشق بسوزی.

باید مدام شعله ور باشی.

باید مدام جاری باشی.

عشق است که تو را جاری می کند.

اگر جاری نباشی،به مرداب دلمردگی تبدیل می شوی.

آدم دلمرده و فرسوده، از خلاقیت تهی ست.

نباید فرسوده شوی.

همه ی وجود خودت به دستان عشق بسپار.

عشق،تو را از حصار خودت بیرون می کشد.

عاشق شو.

اگر بتوانی دوست داشته باشی و عشق بورزی،لطف خدا که همان انرژی پایان ناپذیر هستی ست.

از راه عشق تو جاری می شوی و زخم های دیگرا را التیام می بخشی.

شرمنده ی همتون که حوصلتون رو سر بردم و خیلی هم پر حرفی کردم..............................

HeLena نوشته است:

عزیزم با اینکه شعر در کلام سادگی گفته شده ,
ولیکن در پشت هر کلمه یک آه حسرت شنیده میشه ..

هر وقت خواستی تکیه کنی ,
درختی میشم تا مأوایی بشه برای بغض خاموشت.

ممنونم عزیزم که نظر دادی

من همیشه با داشتن تو از همه چیز بی نیازم