« ميخهاي روي ديوار »

« ميخهاي روي ديوار »


پسر بچه اي بود كه اخلاق خوبي نداشت. پدرش جعبه اي ميخ به او داد و گفت هربار كه عصباني ميشود بايد ميخ به ديوار بكوبد.

روز اول پسربچه 37 ميخ به ديوار كوبيد. طي چند هفته بعد ، همان طور كه ياد ميگرفت چگونه عصبانيتش را كنترل كند ، تعداد ميخهاي كوبيده شده به ديوار كمتر ميشد. او فهميد كه مهار كردن عصباتش آسانتر از كوبيدن ميخها به ديوار است...

او اين نكته را به پدرش گفت و پدر هم پيشنهاد كرد كه از اين به بعد ، هر روز ميتواند عصبانيتش را مهار كند ، يكي از ميخها را از ديوار بيرون آورد.

روزها گذشت و پسر بچه سرانجام توانست به پدرش بگويد كه تمام ميخها را از ديوار بيرون آورده است. پدر دست پس بچه را گرفت و به كنار ديوار برد و گفت:« پسرم! تو كار خوبي انجام دادي. اما به سوراخهاي ديوار نگاه كن. ديوار هرگز مثل گذشته اش نميشود. وقتي تو در هنگام عصبانيت حرفهاي بدي ميزني ، آن حرفها هم چنين آثاري به جاي ميگذارند. تو ميتواني چاقويي در دل انساني فرو كني و آن را بيرون آوردي. اما هزاران بار عذر خواهي هم فايده ندارد؛ آن زخم سر جايش است. زخم زبان هم به اندازه زخم زبان هم به اندازه زخم چاقو دردناك است

ممنون ارغوان جون جالب بود .................

اما همیشه موقع عصبانی بودن آدما میخ تو قلب هم فرو نمی کنن روزی هزار بار یا بیشتر این آدما میخ تو دیوار هم میزنن اما به اون میخم حتی فکر


نمی کنن..............