الان چه ترانه اي گوش ميکنيد

كنا في اواخر الشتاء قبل اللي فات
درست روزهای پایانی زمستان دو سال پیش بود
زي اليومين دول عشنا مع بعض حكايات
آن روزها و خاطرات آنقدر به سرعت سپری شدند که انگار تنها دو روز با همدیگر زندگی کردیم
انا كنت لما احب اتونس معاه
من زمانی که احساس عشق می کردم همراه با او به شادی و خوشحالی می پرداختم
انا كنت باخد بعضي وارحله من سكات
من تمام وجودم را به سوی می کشیدم و از خلوت و سکوت خود بیرون آمده و به سوی او می رفتم


والناس فی عز البرد يجروا و يستخبوا
و مردم در اوج سرما به خانه های خود پناه می بردند
وانا كنت بجري واخبي نفسي اوام في قلبو
و من خودم را به سرعت به او می رساندم و به گرمای قلب او پناه می بردم
ولحد لما الليل بابقى جنبو
و تا زمانیکه شب روی به تاریکی بنهد در کنار او باقی می ماندم
وافضل بعز البرد وياه بالساعات
و همراه با او در اوج سرما ساعت های عمرمان را سپری می کردیم

على سهوه ليه الدنيا بعد ما عشمتنا
ولیکن چرا دنیا بعد از آنکه ما را در عشق غرق کرد
وعيشتنا شويه رجعت موتتنا
و اینگونه چند صباحی به ما زندگی بخشید دوباره باعث مرگ ما شد

والدنيا من يوميها ياقلبي عودتنا
و ای قلب دل شکسته ی من, ما از همان ابتدا آموختیم
لما بتدي حاجات اوام بتاخذ حاجات
که زمانیکه روزگار خوشبختی به ما می بخشد به سرعت خوشبختی دیگری را از ما دور می گیرد


وسط الشوارع ناس كتيره مروحين
وسط خیابان افراد زیادی در حال رفت و آمد بودند
والناس ياقلبي هما وهو فين
ای قلب من , مردم همان مردم هستند پس او کجاست؟
وانا ماشيه بتلفت
و من همانطور که پیاده راه می رفتم هر چند وقت یکبار بر می گشتم و به پشت سر خود نگاه می کردم
وبسئل كل يوم
و هر روز از خودم می پرسیدم
بيعمل ايه دلوقتي وبيحلم بمين....
او الان چه کار می کند و رویای چه کسی در خیالش است