عشق ابدي

پيرمردي صبح زود از خانه اش بيرون امد.
پياده رو در دست تعمير بود به خاطر همين در خيابان شروع به راه رفتن كرد كه ناگهان يك ماشين به او زد
مردم دورش جمع شدند و او را به بيمارستان رساندند
پس از پانسمان زخمها پرستاران به او گفتند كه اماده عكسبرداري شود
پيرمرد در فكر فرو رفت
سپس بلند شد و لنگ لنگان به سمت در رفت و در همان حال گفت : عجله دارد و نيازي به عكسبرداري ندارد.
پرستاران دليل عجله اش را از او پرسيدند
پيرمرد گفت:زنم در خانه سالمندان است و من بايد بروم و صبحانه را با او بخورم
پرستاري به او گفت خوب ما به او خبر ميدهيم تا نگران نشود

پيرمرد گفت:متاسفم او بيماري فراموشي دارد و متوجه چيزي نميشود و حتي مرا نميشناسد !!!
پرستارها با تعجب گفتند:پس چرا هر روز صبح براي صرف صبحانه به آنجا ميرويد در حالي كه او شمارا نميشناسد؟

پيرمرد با صداي غمگين و ارام گفت :

اما من كه ميدانم او چه كسي است !!

واااااااااااااااای....


چقدر این داستان قشنگ و با مفهوم بود....


ممنون یاسی عزیزم

خیلی ممنون یاسمین جون .واقعا زیبا و پر مفهوم بود.