في مقامات السارقـين !

بـــنام خـــداي جـــهان آفــــرين ____ فشـــاننده ي بــذر عشـق و يقـين
درود دوصــد بـاره بــر مصــطفي ____ كـــه جـــانـم و عــالم به پايش فدا
نــــكونـــامـي از آن حيـــــدر بود ____ كـــه يــــار و ولــــي پيــــمبر بـــود

فــلك حــــامي جمـــله يـاران ما ____ شــــروران و دزدان مـــــردم نــــما
هــــمان ســـارقان ســر گردنــه ____ كميـــن كـــرده بـــر راه هـــر قافـله
بـود كارشـان دزدي و بـس همان ____ بــه رغــم دوصــد رنــگي مؤمنـــان
يكيشان بود دين و كيش و منـش ____ بـدنـــبال پـولنـد و نـــان و خــــورش
نه در مسـجد و روضه هـا ميروند ____ نــه با اسـم حـق صد جفا مي كنند
هميـشه كثـيف و پلشت و جنب ____ هميـــشه تيـــليت و پيــــاز و تــرب
چـــماق گـــران آلــت قوتـــشان ____ نــــه وراجــي و غـــيبت ديگــــــران
گه سـارقي هـر چـه آيد خوشند ____ هر آنكس كه دم زد سريعش كشند
بود خانه شان سنگ و دالان كوه ____ نـه مـرمـر نـشان قـــصر فيـــروزكوه

تو را هم اگر با خرد همرهيست ____‌ ز ايشان شو و كاسه شان را بليس
كه با خود تـو را سوي دوزخ برند ____ ز سـردي و سـوزت رهــايي دهــند

زانـكه آواره بـوديم و سرگشته ي گردنه و خرابه ، نه خانه ي دوست آرامشمان داد و نه حريم امن داروغه آسايش
، بر آن شديم تا در دل كوه مخفيگاهي استوار بنيان نهيم كه نه كيد بدخواهان را بدانجا راهي باشد و نه استدلال
عـاقلان را در آنجا مجالي ... نشينيم و با ياران سرقت مآب و شرارت مرام خويش كه سخت دل در گرو مهرشان و
اميد بر آينده شان داريم ، گـرز و چماق و دشـنه و ششپر به كمر آويخته ، بر سفره ي چرمي نشسته و با دست
نجس لقمه در حلق هم نهيم .

الذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا ...

دست گلت درد نکنه داداشی
بابا تو دیگه کی هستی

گاه اذان صبح جنجال سربازان داروغه در صدای انکر موذن پیچید و خواب ناز ز چشمانم در ربود.
از خانه برون شدم و علت جستم . در یافتم که چنان هزاران بار دیگر سارق اعظم تاب امن و امان شهر نیاورده و
دل در فرار نهاده.
بی درنگ به خانه شدم و باربنی بستم و زان روی که روی سربازان به جانب مغرب بود راه مشرق در پیش گرفتم
که به حکم تجربه میدانستم که چون او روی در سفر نهند به راهی رود که ذهن سخیف داروغه خلاف آن شود.
آفتاب تموز عمود بر فرقم میتابید که به کوهی رسیدم عظیم که هیبتش و مخاطراتش موی بر تن بلدان راه راست می کرد.
چشمان تنگ کردم و در دوردست دامنه در نزدیکی اولین قله جنبنده ای دیدم.یقینم حاصل آمد که درست امده ام.
لختی نشستم و خستگی نیم روز سفر و گرد راه از تن زدودم.ولی از انجاییکه شوق رسیدن داشتم زود از جای برخاستم و
پای در راه پر خطر کوه نهادم. راه ناصاف زحمت تنم بود ولی شوق رسیدن امید دلم.
صدای زوزه گرگان و شغالان اذان مغرب کوهستان میگفتند و هنوز راه بسیار بود.بیم آن داشتم که روحم خوراکی از
سفره پر فیضش برنچیده جسمم خوراک درندگان کوهستان شود.و بی دیدن رویش پای در سفر آخرت نهم.

روز به پایان میرسید و مرا قوتی نمانده بود و در باربنم قوتی. چرا که از شوق پیوستن به یاران قوت مکفی از یاد برده بودم
و با خود نیاورده بودم. هرچه از نیرو در خویش سراغ داشتم در پاها و چشمانم جمع کردم و پیش رفتم. لختی دیگر راه سپردم که
سرم به دوران افتادو دنیا در نظرم چرخیدن گرفت. سیاهی بر چشمانم قبل از سیاهی شب بر آسمان ،غالب آمد و از هوش رفتم.
چون چشم گشودم از جای جستم و بی وضو به جانبی که به گمانم قبله بود سجده ها کردم و خدایی را کز یاد برده بودم یادها کردم و
شکر ها گفتم که عمرم را انقدرکفاف بخشیده بود تا چشانم دوباره به نور روی یارانم منور گردد.

بر قدم خداوندگار خویش افتادم و شکرش گفتم که وفای عهد به جای اورده بود و مرا جز مجاهدین راهش یافته بود و به مخفیگاه
امن خویش هدایت نموده بود

Jany نوشته است:

گاه اذان صبح جنجال سربازان داروغه در صدای انکر موذن پیچید و خواب ناز ز چشمانم در ربود.
از خانه برون شدم و علت جستم . در یافتم که چنان هزاران بار دیگر سارق اعظم تاب امن و امان شهر نیاورده و
دل در فرار نهاده.
بی درنگ به خانه شدم و باربنی بستم و زان روی که روی سربازان به جانب مغرب بود راه مشرق در پیش گرفتم
که به حکم تجربه میدانستم که چون او روی در سفر نهند به راهی رود که ذهن سخیف داروغه خلاف آن شود.
آفتاب تموز عمود بر فرقم میتابید که به کوهی رسیدم عظیم که هیبتش و مخاطراتش موی بر تن بلدان راه راست می کرد.
چشمان تنگ کردم و در دوردست دامنه در نزدیکی اولین قله جنبنده ای دیدم.یقینم حاصل آمد که درست امده ام.
لختی نشستم و خستگی نیم روز سفر و گرد راه از تن زدودم.ولی از انجاییکه شوق رسیدن داشتم زود از جای برخاستم و
پای در راه پر خطر کوه نهادم. راه ناصاف زحمت تنم بود ولی شوق رسیدن امید دلم.
صدای زوزه گرگان و شغالان اذان مغرب کوهستان میگفتند و هنوز راه بسیار بود.بیم آن داشتم که روحم خوراکی از
سفره پر فیضش برنچیده جسمم خوراک درندگان کوهستان شود.و بی دیدن رویش پای در سفر آخرت نهم.

روز به پایان میرسید و مرا قوتی نمانده بود و در باربنم قوتی. چرا که از شوق پیوستن به یاران قوت مکفی از یاد برده بودم
و با خود نیاورده بودم. هرچه از نیرو در خویش سراغ داشتم در پاها و چشمانم جمع کردم و پیش رفتم. لختی دیگر راه سپردم که
سرم به دوران افتادو دنیا در نظرم چرخیدن گرفت. سیاهی بر چشمانم قبل از سیاهی شب بر آسمان ،غالب آمد و از هوش رفتم.
چون چشم گشودم از جای جستم و بی وضو به جانبی که به گمانم قبله بود سجده ها کردم و خدایی را کز یاد برده بودم یادها کردم و
شکر ها گفتم که عمرم را انقدرکفاف بخشیده بود تا چشانم دوباره به نور روی یارانم منور گردد.

بر قدم خداوندگار خویش افتادم و شکرش گفتم که وفای عهد به جای اورده بود و مرا جز مجاهدین راهش یافته بود و به مخفیگاه
امن خویش هدایت نموده بود

ممنون خانومی
ای کاش صفحه ی کاغذ بودم تا وسعت کلامت را بیشتر از اینها درک میکردم

بیش از این در پیش استاد مرا شرمنده ننماید بانوو ساغر
من هنوز سارق بچه ای بیش نیستم
که امید دارم در پرتو عنایت استاد مکتب ها ببینم و راه و روش بیاموزم

سلام خدمت سارق اعظم
اومدیم دست بوس ما رو هم ببرین تو جمع سارقین
دست به چاقوم هم ملسه البته بیشتر به خودم زخم می زنم تا دیگران
زخم نزدیم اما زخم خورده ایم درد نیاوردیم اما درد کشیده ایم

در چهره ما به حقارت نظر نکن
ما نیز اسیر می و پیمانه بوده ایم

خلاصه ای اعظم السارقین و از سلاله پاکین،سرگل باغ رفاقت ومظهر صداقت،در هنگام بخشش با سخاوت و در هنگام رزم با شهامت، امید یاران و خار چشم دشمنان ، پناهگاه دزدان و رندان خسته این
سارق ره گم کرده و بی پناه را دریاب که جز تو و خداوند نه پناهی داریم و نه امید به جایی. باشد که در جمع یاران غم زمانه نخوریم و تلخی فراق به شیرینی وصال بدل کنیم که همگی سارق و یاران موافق

ما از دنیا توبه کردیم و سارق شدیم که در توبه همیشه باز است:
لایُغلَقُ علی العباد حتی تَطلَعَ الشمسُ مِن مَغربِها استَغْفِرُک اللّهُمَّ و اَتوبُ الیک

دم همتون گرم

چون به مسلك منحوس سارقي دلبست شدي و از دوغ بز دزدي سرمست ، چه از كونه ي چاه سر برون آري و يا
چون باران بيوقت هنگام كمين بر سر و روي ما باري ، از مايي و بر افطار بي روزه ي ما بسان خرمايي.
السارقون السارقون اولئك المقربون

بايد كه چماقي خوشدست تراشي و زين پس بر كنار آب روان ، ايستاده از سوراخ تمبان بش... !!
هميشه ي سرقت بي طهارت و بر اسلوب عياري دائم الشرارت باشي و اين نكته به گوش آويخته باشي :

گر مالي از آخوند بدزدي ، دزدي _____ سجاده ي ملا چو بدزدي ، دزدي
دزدي نـبود شـبانه كاهدون زدن _____ عمـــامه و تمــبون بدزدي ، دزدي

به حضرت دائم الكمين محب الطرارين ، مرجان مروج السارقين فرموديم ، از اعلي غرف دوزخ ، يكي را به نيت
حضرتعالي ، خالي نموده ، اما و ولي نياورد ، شما را با خود به لورگاه همايوني ما بياورد .

سلمان جان دستت درد نکنه

زان روی که امر سارق والا مطاع است ومروج السارقین مطیع
به دیگر هم مسلکان سپردیم تا غرفه ای از غرف اعلی رو به آفتاب در شان سارق والا مقام جدید الانزال
مهیا نمایند و خود به شخصه نظارت نموده تا جایگاهی در خور یار دیرین حضرتش
آراسته گردد باشد که بدان موجبات رضایت سارق اعظم حفظ الله من کل حیل فراهم آید

رفقا خاطر خود شاد بداريد و ره غم بسپاريد ... كه يك بار دگر اعظم دزدان بيامد !!
شكر و قند ببايد ... بجز از خنده و تبريك نشايد
همه جا پر گل و سوسن ... خنده ي غنچه به گلشن

آنچه كم بود حضور دغل رند كهن بود ، كه آمد . (و عجب بار مصيبت كه بيامد !!)
باز پر گويد و ... از پنجره بگريزد و از از بام بر آيد !

هست در خانه لبي كآمدنش خنده بر آن لب بنشاند ؟؟ اگر آري ، بدر آيد ...
خنده و شادي و سوغات ستاند .

سارق اعظم خیلی با سواته، خیلی با کمالاته، کل گلستان و بوستان و دوستان و قاموسنامه و کابوسنامه و خلاصه همه این کتاب سخت ها رو فوت آبه
ولی واااا شرما و وااااا خجالتا که این بنده سواتم در حد اکابر، بلکم کمتره
واسه همین هر چی مغزم رو چلوندم تا دو بیت شعر به مناسبت بازگشت پرافتخارش بگم، چیزی بیشتر از این ازش نچکید
فقط دوستان لطفا همراهی کنید، با کف و دست و سوت و حرکات موزون :

سارق اکبر اومد
خوش اومد، خوش اومد
اعظم دزدا اومد
خوش اومد، خوش اومد
شکر و قند بیارید، اون اومد
خوش اومد، خوش اومد
پر گل و سوسن اومد
خوش اومد، خوش اومد
غنچه به گلشن اومد
خوش اومد، خوش اومد
رند کهن باز اومد
خوش اومد، خوش اومد
بار مصیبت اومد... ااااا... چیزه، ببخشید اشتباه شد
با لب خندون اومد
خوش اومد، خوش اومد


توضیح: این شعر تماما تراوشات ذهنی خودم بوده و اصلا از جایی تقلب نکردم

به به.............
خیرمقدم عرض شدسلمان عزیز
خوش برگشتی پیشکسوت محل
چه عجب
خواستم این اقای شترراقربانی کنم پیش پاتون

جداخوشحال شدم که برگشتی سلمان جان
امیدوارم سال خوبیو شروع کرده باشی و تعطیلات بهت خوش گذشته باشه
توسال جدیدبهترینهاراواست ارزومندم.

سارق اعظم کلاه پادشاهیتونا سالم نگه داشتیم و
این امانت رابهتون پس میدیم که زودتر سمتتون را
بدست بگیرین

دلارام نوشته است:

سارق اعظم خیلی با سواته، خیلی با کمالاته، کل گلستان و بوستان و دوستان و قاموسنامه و کابوسنامه و خلاصه همه این کتاب سخت ها رو فوت آبه
ولی واااا شرما و وااااا خجالتا که این بنده سواتم در حد اکابر، بلکم کمتره
واسه همین هر چی مغزم رو چلوندم تا دو بیت شعر به مناسبت بازگشت پرافتخارش بگم، چیزی بیشتر از این ازش نچکید
فقط دوستان لطفا همراهی کنید، با کف و دست و سوت و حرکات موزون :

سارق اکبر اومد
خوش اومد، خوش اومد
اعظم دزدا اومد
خوش اومد، خوش اومد
شکر و قند بیارید، اون اومد
خوش اومد، خوش اومد
پر گل و سوسن اومد
خوش اومد، خوش اومد
غنچه به گلشن اومد
خوش اومد، خوش اومد
رند کهن باز اومد
خوش اومد، خوش اومد
بار مصیبت اومد... ااااا... چیزه، ببخشید اشتباه شد
با لب خندون اومد
خوش اومد، خوش اومد


توضیح: این شعر تماما تراوشات ذهنی خودم بوده و اصلا از جایی تقلب نکردم

تقدیم به شاعر خوش سخن خودمون

به به ... به به ...
ياد ماجراي اون عاشق سرگشته اي افتادم كه از محبوبش دور افتاده بود و براي خلاصي از درد دلتنگي و فراموشي خاطرات دلدادگي
سر به دشت و صحرا گذاشته بود ... كلبه اي پيدا كرد و خودش رو با گل و گلدون و درخت و آسمون مشغول كرد .
بهار سر رسيد و گلهاي نرگس باغچه اش شكفته شد ... با اولين نگاه به گلها ياد چشم محبوبش افتاد و ... دردي كه دوباره جون گرفت.
شرح حالش رو به بهترين وجه توي اين دو بيت گنجونده ان :

كـم كَمَك ابــر زمسـتاني گذشت ____ فـــصل نـــاز نــرگـس بيــــمار شد
شاخه هاي پر گل نرگس شكفت ____ ديدم اي افسوس ، چشم يار شد

حالا منم با ديدن اين خوشامدگويي گرم ... ديدم اي افسوس ! چشم يار شد ... چقدر خاطره

و اما دلارام ... كه اول از همه مقدم منحوس صدر المضلين (ختم گمراه ها) رو گرامي داشته ... ميبايد يه شيتيل درست و حسابي
از جناب ما كاسب ميشد ... اما از كوزه همان برون تراود كه دراوست ! تحفه و مشتلق اين جنس جلَب (خودمان) هم دزديه !!
سرقت شده از جناب مصلح الدين سعدي شيرازي... تقديم به دلارام الدين لوطي تهراني !!

جـــوانـي پـــاكــباز پـــاكــرو بـــود ____ كــه با پــاكيــزه خـويي در گــرو بود
چنين خواندم كه در درياي اعــظم ____ بــــه گردابــي درافــتادنــد بــا هم
چـــو مـلاح آمدش تـا دست گيـرد ____ مــبادا كــانـــدر آن حــــالت بمـــيرد
بـگفتش در مــيان مـوج و تشـويـر ____ مــــرا بـــگذار و دسـت يــار من گير (تشوير = اضطراب)
در اين گفتن جهان بر وي برآشفت ____ شنيدندش كه جان ميداد و ميگفت:
حديث عشق از آن بطال منــيوش ____ كه در سخــتي كـند ياري فــراموش
چنــين كــردنـد يــاران زنـــدگانــي ____ ز پــا افــتاده بـــشنو تـــا بـــدانـــي
دلارامــي چــو داري دل در او بــند ____ دگر چشــم از همـه عالــم فرو بند

و اما در باب اون سروده ي زيبا ... يادمان باشد اگر گذر جنابتان (حضرتعالي... خنده) به خراب آبادمان افتاد ، بفرماييم دهنتان را از زر سرخ
مملو سازند !! دنيا به كامت باشه كه خوب خوش اومد جانانه اي رديف كردي ... ايول
------------------------------

ساغر بهانه جوست پي قتل اشتران _____ بهتر ز مقدمم به خيالش بهانه نيست
بايد قدر خيال و انديشه ي پر از لطف شما رو بهتر از هميشه بدونم و عرض كنم قربوني رو بايد در درگاه دوستان يكدلي مثل شما كرد و
زد زير آواز كه :
ساغرا مقدم اين دزد مبارك بادت ____ بهر جيب و كُلَه (كلاه) خويش حذرها بايد !!
خنده و خنده ...
ممم ... تاج برازنده ايست ... (ميذارم روي سرم و ... ) امروز همه روي جهان زير پر ماست !!

سلام مجدد خدمت سارق اعظم سلمان خان گل خودمون
وای سلمان جان من شیفته ی این نوع نوشتنم
ولی خودم اصلابلدنیستم که اینجوری بنویسم
باورکن چقدرکیف کردم
کلی هم خندیدم
خیلی ازت ممنونم
ولی فکرکنم برای اینکه بتونم تااندکی درمکتب تو عرض ادب کنم
بایددوره ی اکابری رانزدمرجان بانوبگذرونم
سلمان جان جداردپای قلمت ملموسترین احساسات راتوذهن تداعی میکنه
من که بلدنیستم به زبان شیواو پرملاطفت شماسخن بگم
ولی به زودی سخنورخوش بیانم مرجان الدوله تواین بحث قلم زنی میکنه و
خلاصه زحمت مامیفته به گردنش
به هرحال بازم ممنون
اگه نفهمیدی چی نوشتم ایرادی نداره
چون خودم هم نفهمیدم

آخ جون میخواد به من شیتیل بده
جناب اعظم دزدا، دست شما و چشم یار و نفس جناب سعدی درد نکنه
فقط ببخشید این زر سرخ که همون سرب مذاب نیست احیانا؟
اگه همونه من شیتیلم رو می بخشم به نوید
ولی اگه چیز خوبیه همون بده به خودم، دهنم رو هم مملو نکن، جیب رو واسه چی ساختن پس؟ اونم جیبای به این بزرگی، ته نداره
لوطی تهرانی هم خودتی، من از اصلم بچه نورم داداااااااااااااااااشششششش (با لهجه آقای کلاته خونده بشه لطفا)

وای دلارام جونم خیلی ماهی به خدا
آقای کلاته

سارقان مژده که آن دلبرعیار آمد
با همه دزد بچگان همنفس و یار آمد
همه جا جار زنید،راه ببندید که باز
لوطی گزمه کش محرم اسرار آمد
غصه در بند کنیدساغر عشرت گیرید
همه در هلهله آیید که دلدار آمد
محتسب سست شد و گزمه داروغه نشان
زین خبر در غم و اندوه گرفتار آمد
شکر ایزد که به اقبال بلند سرقا
شاه با افسر شاهیش (1)به دربار آمد
در و گوهر ز زبان تو مروج(2) ریزد
گوییا حافظ خوش لهجه دگر بار آمد

(1) همون پیشکشی ساغر بانو
(2) مروج السرقه یعنی جناب خودمان

خواهش ميكنم ساغر خانوم ... اما من فهميدم چي گفتيد و صميمانه تشكر ميكنم (مثل آگهي ترحيم شد !!)
اين جور نوشته ها هم مثل لحاف پاره هاي كولي ها و دوره گرداس ، هر آت آشغالي گيرشو مياد واسه ي پينه
كردنش به كار ميبرن آخر سر هم همه چي هست و لحاف نيست !

اين نوشته ها هم هر تيكه اش سرقت شده از يه بيچاره ايه كه يحتمل استخوناش بخاطر اين بلاهايي كه من
سر نوشته اش آورده ام ، توي گور داره تلق و تلق و تلق به هم ميخوره و ميلرزه !!
هنوز يه تيكه ي كوچولوي ديگه ميخوام بگم كه وقتم كمه ... باز ميام و عرض ميكنم .
مرجان هم كه بله ديگه ، مدارج سارقي رو دو پله يكي داره رد ميكنه ... بايد يه فكري به حال خودم بكنم !
--------------------------------------------

دلارام لوطي مرام ، عرض كنم زر سرخ همونيه كه عارف رباني و سالك صمداني جناب آيت ا... نخودكي
ميفرمايند : خروار خروار زر سرخ به چشم كسي كه پا به عالم برزخ گذاشته گذاشته است ، پشيزي ارزش
ندارد .
اگه راه داد و به چشمت خورد ، كتاب نشان از بي نشانها (دو جلد) كه احوالات ايشون هست رو بخون و حالش
رو ببر.

والا ما كه هرچي جوال و پالون به نيت زر سرخ پاره كرديم ، بيشتر از صنار سه شاهي گيرمون نيومد . چشممون
به جمال طلايي همون زر خشك و خالي ... و بلكم سيم ، روشن نشد . ولي حكما چيز خوبيه !!

كار ما هميشه تعقيب و گريز توي اين ده و كلاته ها و كوره راه ها و بيغوله ها كه هست اما تا بحال آقاي كلاته
نديده ايم ! لذا به لهجه ي خودمان عرض ميكنيم :

روزها فكر من اينست و همه شب سخنم ____ كه چرا غافل از احوال دل خويشتنم
از كــجا آمــده ام آمـــدنم بـــهر چـــه بــود ____ بـه كـــجا مــيروم آخر ننمايي وطنم

اين همه عمر نوموديم و در طريق شرارت قدم فرسوديم ، برايمان حاصل نشد اهل كدامين وادي و مملكتيم .
باز دو صد ماشا ا... به جناب شوما كه موطن خويش را يافته ايد .

ها ها ها ها ... (خنده ي شرورانه ي من و جميع طراران ملتزم ركاب)

اين درس عبرتي باشد برايتان تا اشتباهاتمان را در جمع مطرح نفرماييد ... مگر نشنيده ايد :
نه در هر سخن بحث كردن رواست ____ خطا بر بزرگان گرفتن خطاست
-----------------------------

و جناب مروج به دريافت صله نائل خواهند گرديد ... كه اكنون وقتنا ضيق

Jany نوشته است:

سارقان مژده که آن دلبرعیار آمد
با همه دزد بچگان همنفس و یار آمد
همه جا جار زنید،راه ببندید که باز
لوطی گزمه کش محرم اسرار آمد
غصه در بند کنیدساغر عشرت گیرید
همه در هلهله آیید که دلدار آمد
محتسب سست شد و گزمه داروغه نشان
زین خبر در غم و اندوه گرفتار آمد
شکر ایزد که به اقبال بلند سرقا
شاه با افسر شاهیش (1)به دربار آمد
در و گوهر ز زبان تو مروج(2) ریزد
گوییا حافظ خوش لهجه دگر بار آمد

(1) همون پیشکشی ساغر بانو
(2) مروج السرقه یعنی جناب خودمان