تو را دوست دارم....

این یه شعره، از شاعری که خالی دلتنگی های من رو با روح لطیف احساسش پر کرده
حال و هوای خودم بی نهایت پر از غمه، اما این شعر پر از شادی و شور و اشتیاقه
از طرف من و فریدون، تقدیم به همتون:

بگذار که بر شاخه این صبح دلاویز
بنشینم و از عشق سرودی بسرایم
آنگاه، به صد شوق، چو مرغان سبک بال،
پر گیرم ازین بام و به سوی تو بیایم

خورشید از آن دور، از آن قله پر برف
آغوش کند باز، همه مهر، همه ناز
سیمرغ طلایی پروبالیست که چون من
از لانه برون آمده دارد سر پرواز

پرواز به آنجا که نشاط است و امید است
پرواز به آنجا که سرود است و سرور است
آنجا که سراپای تو در روشنی صبح
رویای شرابی ست که در جام بلور است

آنجا که سحر، گونه گلگون تو در خواب
از بوسه خورشید چو برگ گل ناز است
آنجا که من از روزن هر اخگر شبگرد،
چشمم به تماشا و تمنای تو باز است!

من نیز چو خورشید دلم زنده به عشق است
راه دل خود را نتوانم که نپویم
هر صبح، در آیینه جادویی خورشید
چون می نگرم، او همه من، من همه اویم

او، روشنی و گرمی بازار وجود است
در سینه من نیز، دلی گرمتر از اوست
او یک سر آسوده به بالین ننهاده ست
من نیز به سر می دوم اندر طلب دوست

ما هر دو در این صبح طربناک بهاری
از خلوت و خاموشی شب پا به فراریم
ما هر دو در آغوش پر از مهر طبیعت
با دیده جان محو تماشای بهاریم

ما، آتش افتاده به نیزار ملالیم
ما عاشق نوریم و سروریم و صفاییم
بگذار که سرمست و غزل خوان من و خورشید
بالی بگشاییم و به سوی تو بیاییم

ممنون دلارام عزیز

شعر قشنگی بود.........

كدام پارچه ؟از كدام طاق بافته هاي گران بها ؟ كدام دست ماهر بدوزد ؟ كدام گرماي بي نظير ، چين و چروكش را يكنواخت كند ؟
اصلا از كدام حرير ؟ با چه تار و پودي ؟ از كدام پيله ؟

به دنبال لطافتم ... دنبال لطيف ترينم . خودت گفته اي كه جامه اي نو بپوشم . مفهوم نو چيست ؟
كدام جنس را ميشود كنار تو بر تن داشت كه وقتي نوازش ميكني ، دستت به جامه ام كه ميرسد زمخت نباشد. چه لباسي را لطيف بدانم و بخواهم ؟

من به دنبال لطيف ترين جامه ام كه فرشتگان پي نظيرش بگردند و مرا نشان بدهند . دوست دارم در كنار تو ، زيباترين لباس بر تن من باشد و يكي باشم
دوست دارم نگاهم كني ، لطيف .

« سيد مرتضي كمالي »

ممنون آبجي ...

ممنون دلارام

من هنوز موندم این گل زرد چجوری از عکس اومده بیرون

ریخته سرخ غروب
جا به جا بر سر سنگ
کوه خاموش است
می خروشد رود
مانده در دامن دشت
خرمنی رنگ کبود
سایه آمیخته با سایه
سنگ با سنگ گرفته پیوند
روز فرسوده به ره می گذرد
جلوه گر آمده در چشمانش
نقش اندوه پی یک لبخند
جغد بر کنگره ها می خواند
لاشخورها سنگین
از هوا تک تک ایند فرود
لاشه ای مانده به دشت
کنده منقار ز جا چشمانش
زیر پیشانی او
مانده دو گود کبود
تیرگی می اید
دشت می گیرد آرام
قصه رنگی روز
می رود رو به تمام
شاخه ها پژمرده است
سنگها افسرده است
رود می نالد
جغد می خواند
غم بیامیخته با رنگ غروب
می ترواد ز لبم قصه سرد
دلم افسرده در این تنگ غروب

یه نیمه شب ساکت و آروم..
خودم تنهایی دارم حال میکنم...

نه بابا...الکی گفتم....

اینجوری خیلی دلگیره...

همه رفتن لالا.....من بدبخت تا صبح باید کشیک بدم..

ممنون خواهر گلم ... از كشيك دادن كه خسته نشدي ؟!

اون غنچه ، از قاب بيرون زده تا دست نازنيني رو ببوسه !!

...

Arakadrish نوشته است:

ممنون خواهر گلم ... از كشيك دادن كه خسته نشدي ؟!

اون غنچه ، از قاب بيرون زده تا دست نازنيني رو ببوسه !!

...

یه جوابی میدی که آدم نمیدونه چی بگه؟

آلبوم نوال قراره بیاد...خیلی خوشحال شدم..

البته خیلی که....نمیدونم به هر حال تا یه حدی آدم از این خبرا خوشحال میشه....

فعلا تا همین جا بسه...

سر خود را مزن اينگونه به سنگ
دل ديوانه تنها، دل تنگ!


منشين در پس اين بهت گران
مدران جامه جان را، مدران!

مکن اي خسته، در اين بغض درنگ
دل ديوانه تنها، دل تنگ!

پيش اين سنگدلان قدر دل و سنگ يکيست
قيل و قال زغن و بانگ شباهنگ يکيست

ديدي آن را که تو خواندي به جهان يارترين
سينه را ساختي از عشقش، سرشارترين
آن که مي گفت منم بهر تو غمخوارترين
چه دلازارترين شد! چه دلازارترين؟

نه همين سردي و بيگانگي از حد گذراند؟
نه همين در غمت اين گونه نشاند؟
با تو چون دشمن،دارد سر جنگ!
دل ديوانه تنها، دل تنگ!

ناله از درد مکن
آتشي را که در آن زيسته اي،سرد مکن
با غمش باز بمان
سرخ رو باش ازين عشق و سر افراز بمان
راه عشق است که همواره شود از خون،رنگ
دل ديوانه تنها،دل تنگ!

فریدون مشیری

راز دل

می توان خواست ، می توان گفت ؟!! شاید …
نمی دانم خواستن به چه قیمتی و گفتن به چه شکل آیا می توان هر آنچه از دل می گذرد را به زبان جاری ساخت باز هم نمی دانم انگار قرار نیست گفته شوند یا بهتر بگویم انگار قرار نبوده است گفته شوند و حال به این ادراک نیز رسیده ام که خواستن هم نشود.
و این است آرزو ، آرزو را به شرط راز داری می توان داشت ، داشت و نگفت ، نگفت و تحمل کرد و در آخر رضا داد به آنی که رخ می دهد و آنی که حال باید آن را اعتقاد داشت و پذیرفت زیرا رد آن یعنی رویارویی ، رویارویی با هجوم دردها و شکستن زیر پای شرمندگی و ندامت و این شرمندگی قیمتی دارد تا بینهایت و آن است به اندازه ی خرد شدن .
پس بیا آرزو کن و نگو و نخواه که این روزگار ، روزگاریست بس ناجوانمرد که اگر زیر پا لهمان نکند دستی از ما نگیرد ، کاش خواب باشم … کاش این ها کابوس باشد که تمام می شود و کاش در همین نزدیکی انتظارمان را بکشند بی هیچ چشم داشتی از برای

عشق...


[img][/img]

همه ی عمر در انديشه ی حضور كسی بودم كه هرگز نيامد.....

[img][/img]

باز شب شد،
چقدر تنهایم
گفته بودی که شبی می آیم
باز شب شد و از پنجره ام
همچنان راه تو را می پایم
کنج این پنجره ها شب همه شب
منم و گریه و های و هایم
پشت این پنجره ها تا به سحر
پنجه بر پیکر شب می سایم

نکند بیهوده عمر خود را
پشت این پنجره می فرسایم
نکند بیهوده تکرار شود
قصه چشم به راهی هایم
باز چون دیشب و شبهای دگر
می روم پنجره را بگشایم
باز شب شد، شب و از پنجره ام
همچنان راه تو را می پایم

عجب زمونه ای شده.....

ممنون بچه ها ...

اينجا ... آدم حس خوبي پيدا ميكنه !!

احساس سبكي

...

جايي که يار ما به شکرخنده دم زند...اي پسته کيستي تو خدا را به خود مخند

گفته بودی، از غرورم، از سکوتم، خسته ای
من شکستم هر دو را
گفته بودم،از سکوتت،از غرورت خسته ام
به خاموشی مغرورانه ات
شکستی تو مرا
با تو گفتم
از همه تنهایی ام، خستگی ام
با تو گفتم تا بدانی
با همه ناجیگری، بی ناجی ام
تو، سکوتت خنجریست
بر قلب من
و حضورت، مرهمی
بر زخم من
پس، باش
تا همیشه با من باش
حتی اگر خاموشی...

چه سکوتی
وچه تاریکی دهشتناکی
عمق کوچه باغ برفیست
ردٌ پایی بر تن ِ برفِ سفید
رفته تا تهِ تاریکی کوچه
ردٌ پای عابری خسته وتنها
عابری بی خبراز سردی ِ این شب
بی خبراز سردی ِ این برف
عابری که به ما پشت کرده
می رود تا گم شود
تا به رنگِ تاریکی ِ تهِ آن کوچه شود
بی توجه به نگاه من وتو
به آن تابلوی برفی
سالهاست که می رود
و نمی رسد به مقصدی
او اسیر است

اسیر تابلویی برفی...

خیلی ممنون عسل جان...

چقدر این شعرا قشنگ بودند...


چقدر من احتیاج داشتم ....

خواهش می کنم گلم...

چقدر من امشب احساس خفگی می کنم....

دلم بدجوری تنهایی می خواد....

خوب بخوابی خانومی....

شبت به خیر