تو را دوست دارم....

چشم چشم :دو ابرو .نگاه من به هر سو:پس چرا نيستي پيشم؟نگاه خيس تو کو؟ گوش گوش دوتا گوش.دو دست باز يه اغوش .بيا بگير قلبمو.يادم تو را فراموش…؟ چوب چوب يه گردن. جاي نري تو بي من. دق مي کنم ميميرم.اگه دور بشي از من .دست دست دو تا پا. ياد تو مونده اينجا. يادت مي ياد که گفتي:بي تو نمي رم هيچ جا….؟ من؟ من؟ يه عاشق. همون مجنون سابق

از همتون ممنونم بچه ها

خوشحال میشم به وبم سر بزنید...

مبارکه الهام جان

ممنونم امین جان

تا هوای بهار است و باده باده ناب

به خنده خنده بنوشيم و جرعه جرعه شراب

در اين پياله ندانم چه ريختی پيداست

که خودش به جان هم افتاده اند اتش و اب

فرشته روی من ای افتاب صبح بهار

مرا به جامی از اين اب اتشين درياب

به جام هستی ما ای شراب عشق بجوش

به بزم ساده ما ای چراغ ماه بتاب

گل اميد من امشب شکفته در بر من

بيا و يک نفس ای چشم سرنوشت بخواب

مگر نه خاک ره اين خرابه بايد شد

بيا که کام بگيريم از اين جهان خراب

عیدت مبارک خواهری

چرا از دستش خون میاد؟؟

از قلب مجروحشه؟؟

الهام نوشته است:

چرا از دستش خون میاد؟؟

از قلب مجروحشه؟؟

داشته برای همسرش با عشق و علاقه فراوان غذا می پخته و هویج و سبزی خورد می کرده که یه دفعه چاقو شاهرگشو قطع می کنه و خون فواره می زنه وسط آشپزخونه بعد همسرش میاد بغلش میکنه می گه آه همسرم من سیرم غذا خونه اون یکی همسر مهربانم خوردم
این اعتراف رو میکنه چون می دونه دست زنش دیگ بهش نمی رسه
چه مرد قصی القلبلی
چه داستان وحشتناکی

مجید جان از توضیحت ممنونم.....قشنگ قصه می نویسیا...می دونستی؟؟




ممنون از میثم عزیزم....

به خاطر این عکسای قشنگ....رفتیم تو یه حال و هوای دیگه

اي مرغ آفتاب! زنداني ديار شب جاودانيم
يك روز، از دريچه زندان من بتاب
مي خواستم به دامن اين دشت، چون درخت
بي وحشت از تبر
در دامن نسيم سحر غنچه واكنم
با دست هاي بر شده تا آسمان پاك
خورشيد و خاك و آب و هوا را دعا كنم
گنجشك ها ره شانه ي من نغمه سر دهند
سرسبز و استوار، گل افشان و سربلند
اين دشت خشك غمزده را با صفا كنم
اي مرغ آفتاب
از صد هزار غنچه يكي نيز وا نشد
دست نسيم با تن من آشنا نشد
گنجشك ها دگر نگذشتند از اين ديار
وان برگ هاي رنگين، پژمرده در غبار
وين دشت خشك غمگين، افسرده بي بهار
اي مرغ آفتاب
با خود مرا ببر به دياري كه همچو باد
آزاد و شاد پاي به هرجا توان نهاد
گنجشك پر شكسته ي باغ محبتم
تا كي در اين بيابان سر زير پر نهم؟
با خود مرا ببر به چمنزارهاي دور
شايد به يك درخت رسم نغمه سر دهم
من بي قرار و تشنه ي پروازم
تا خود كجا رسم به هر آوازم
اما بگو كجاست؟
آن جا كه - زير بال تو - در عالم وجود
يك دم به كام دل
اشكي توان فشاند
شعري توان سرود؟

فريدون مشيري

يه روز عشق و ديونگي و محبت و فضولي داشتن قايم موشک بازي مي کردن . تا نوبت به ديونگي رسيد "" ديونگي همه رو پيدا کرد اما هر چه گشت اثري از عشق نبود !!! فضول متوجه شد که عشق پشت بوته گل سرخ قايم شده و ديونگي رو خبر کرد و ديونگي يه خار بزرگ برداشت و در بوته گل سرخ فرو کرد !! صداي فرياد عشق بلند شد !! وقتي همه به سراغش رفتند ديدند چشمانش کور شده است !!!!! ديونگي که خودشو مقصر مي دونست تصميم گرفت هميشه عشق را همراهي کند . از اون روز به بعد وقتي که هر کي عاشقه ديونه هم هست.









موفق باشید
مجنون دیاب