كلاس روانشناسي و مشاوره...

بنام خدا

بعد از یک هفته در گیری پی اون اتفاقات تازه امروز تونستم خودم رو جمع و جور کنم ... میرم جلوی آینه تا آماده بشم...
میخوام خودم رو خوب تماشا کنم ...اما تو برق آشنای آینه چهره های بچه ها رو میبینم ...صداهاشون به گوشم میرسه ...اسمشون میاد روی لبهام و آروم صدا شون میکنم و تو چهره هاشون نگاه میکنم تا شاید یه کم...

سلمان ،نوید، الهام ، محبوبه ، مرجان ، نسیم ، ابولفضل کوچولو ،‌دلارام ، هستی، مریم ،آنیکا و مبینا، عسل ، امین ، یاسمن ، بهاره ، یاسمین ، صبا و... تک تک گلهایی که عاشق عطر بوی اونها هستم... دوری ازشون خیلی سخت بود اما چاره نبود تو اون مراسم ها...فکرم رو زود تو نطفه خفه می کنم گذشته ها گذشته مهم این که دارم میرم سرکلاس... اول یه سر به اتاق کوچیکی که روز اول که اومدم سلمان بهم داده میزنم تا در رو باز می کنم یه دسته نامه میریزه روی زمین ...خم میشم برشون میدارم ... عطره...
کنار پشتی میشینم و عینکم رو درست می کنم ...
از این همه محبت بچه ها میخ کوب شدم ... دلم بیشتر هوایی میشه ... یکی یکی و با دقت میخونمشون تا به نامه ی...
دیگه نمیتونم جلو اشکام رو بگیرم ... تو حلقه های اشکی که دید چشمام رو تار کرده نوشته های سلمان رو میخونم...
((آقا ما هم راهی شدیم اول اردیب...))
.
.
.
دیگه نمیتونم بشینم بلند میشم و میرم تو کلاس به امید یک سلامی ...
روبرو تخته سیاه کلاس می ایستم و با تمام وجودم عشقم رو در سلامی خلاصه می کنم و میگم
گلهای قشنگ من سلام...