قصه هاي مرجان

MajidDiab نوشته است:

نه داستانتو ببر باهاش اره 6 بسازند

وای چه بارونی!!!!
رعد و برق و بارون
چون میده بری زیرش وایسی و
کلی برای خدا ناز بیای
بهار اگه این رعد و برق وبارون هم نداشت چیزی نداشت

کسی از مرجان خبر نداره؟؟؟
اصلا همون بهتر که گم شده.

مرجان تو دل ماست

Saghar نوشته است:

مرجان تو دل ماست

ممنون

دلم نمیخواد چیزی بنویسم
هیچی

چی شده ناناز عمه؟
این چند وقته بی حوصله و خسته به نظر میرسی گلم. نبینم خوشمل خانوم عمه ناراهن باشه هااااااااااااا

عمه با آبروریزی قبول شدم..اون آخرام
دوباره باید از اول درس بخونم
یه کم هم بی حوصله ام
چیز دیگه ای نشده...

Jany نوشته است:

عمه با آبروریزی قبول شدم..اون آخرام
دوباره باید از اول درس بخونم
یه کم هم بی حوصله ام
چیز دیگه ای نشده...

ooooooooooooooooooooooooooooo
این که مشکلی نیست ناناز خانومم.
امسال انشالا می ترکونیم و با رتبه ی عالی قبول میشیم

Jany نوشته است:

عمه با آبروریزی قبول شدم..اون آخرام
دوباره باید از اول درس بخونم
یه کم هم بی حوصله ام
چیز دیگه ای نشده...

شکسته نفسی نکن خانومی
ایشالله رشته دلخواهت قبول میشی و ما هم یه پیتزا ازت میگیریم

هستم...دوباره برای زندگی کردن..
برای ادامه دادن...
هستم...من هستم...باید باشم...
بودن کمترین حق من است...

من به دنبال خودم میگردم
توی این همهمه ها
توی سری که نهفته است در این اسم غریب
توی آن معنی سرخی که به اسمم دادند.
من به دنبال خودم میگردم
و هنوز
بین یک میم و "ر"
قلبتر از آن جان
راهها فاصله است.
من بیچاره در این فاصله ها گم شده ام.

خدا رحمتش کنه آدم بدی نبود!!

این شعر نیست ،قصه نیست، اندیشه من است
تکرار انعکاس صدای تو در من و
افکار تاب خورده و در هم تنیده من است.

پاییزه!!!

همین.

پاییزه پاییزه،
برگ از درخت می ریزه
هوا شده کمی سرد،
روی زمین پر از برگ
دسته دسته کلاغها،
میرن به سوی باغها
همه میگن یکصدا،
قار و قار و قار و قار


ببخشید این مصرع آخرش یه کم ضایع بود
فکر کنم شاعر دچار کمبود قافیه شده بوده
یا اینکه یه دسته کلاغ روی درخت جلوی پنجره اتاقش نشسته بودن و با قار قار مفرط، اعصاب طرف رو چنگال کشی کرده بودن
در حال ما که فرقی نداشت، چون تا روی زمین پر از برگ بیشتر حفظ نبودیم

مثل همیشه به موقع اومد..خودش میدونه کی باید بیاد.
دوباره توی چشمم درخشید..هم او هم اشک...
هیچ وقت تا این حد خالص خدا رو به خاطر داشتن چیزی شکر نکرده بودم...
دوباره دارم قشنگ میشم...دوباره دارم میدرخشم..
دوباره بارون راه زمین رو پیدا کرده...

یه چیزی توی سینه م...ذق ذق میکرد.
فکر کردم از اون لحظه هاییه که زبونم به ذهنم باز میشه . اما نشد..
هیچی نیومد...جز همین کلمات...

نگاهم در دور دست به تاریکی مانده بود.
تکیه ام به نرده چوبی اسکله از رویایم نامحسوس تر بود.
نسیم در گذر از من دلتنگی رها شده در نفسمم را با خود میبرد و
مرا به بی خبری میسپرد.
هیج اندوهی را یارای مقابله با نسیم نیست!
اما
سحر دمید...خورشید سر زد ...و من تکیه ام را به تو احساس کردم.

مثل همیشه کولاک کرده

Jany نوشته است:

یه چیزی توی سینه م...ذق ذق میکرد.
فکر کردم از اون لحظه هاییه که زبونم به ذهنم باز میشه . اما نشد..
هیچی نیومد...جز همین کلمات...

یکی بود یکی نبود
زیرگنبد کبود ...!!؟؟؟
یاد قصه ای به خیر که اینجوری شر وع میشد
یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود غیر از خدای مهربون هیشکی نبود
اون روزا
زیر گنبد کبود قصه مون با بهشت فرقی نداشت
گریه جایزه ای جز خنده نداشت
بدی و بددلی عاقبت نداشت
یاد قصه های بچگی به خیر
یاد زیرگنبد کبود بی ریا به خیر...

دلم گریه میخواد
گریه واسه یه حس آشنا
واسه جاذبه ی مفرطی که درقالب کلمات نمیگنجه
وبیان نشدنیه
نمیدونم قلم و قلب خوش نویست ازکجاجسارت ناب لمس وقایع را به دست آورده
مرجان عزیزم ناقابلترین کلماتی که میتونستم دروصفت استفاده کنم همین ها بودن
جدا شکیبایی ملموسی سایبان دل نوشته هاتن
خوشحالم که حرف حرفشو درک میکنم و بهم احساس رضایت میدن....
خواستم بگم :
ممنون گلم

Saghar نوشته است:

دلم گریه میخواد
گریه واسه یه حس آشنا
واسه جاذبه ی مفرطی که درقالب کلمات نمیگنجه
وبیان نشدنیه
نمیدونم قلم و قلب خوش نویست ازکجاجسارت ناب لمس وقایع را به دست آورده
مرجان عزیزم ناقابلترین کلماتی که میتونستم دروصفت استفاده کنم همین ها بودن
جدا شکیبایی ملموسی سایبان دل نوشته هاتن
خوشحالم که حرف حرفشو درک میکنم و بهم احساس رضایت میدن....
خواستم بگم :
ممنون گلم

ممنون ولی حالا خبری هم نیست