نغمه هاي دلتنگي

دیگر پیامی از تو مرا نارد
این ابر های تیره طوفان زا
زین پس به زخم کهنه نمک پاشد
مهتاب سرد و زمزمه دریا

magnoon diab نوشته است:

امشب خیلی دلم گرفته
فقط دلم می خواد های های گریه کنم

چی میگی....؟

جوک بود یا واقعیت؟

Saghar نوشته است:

دیگر پیامی از تو مرا نارد
این ابر های تیره طوفان زا
زین پس به زخم کهنه نمک پاشد
مهتاب سرد و زمزمه دریا

مانده بودی اگر نازنیم
زندگی رنگ و بوی دگر داشت
این شب سرد و غمگین غربت
با وجود تو رنگ سحرداشت
با تو این مرغک پر شکسته
مانده بودی اگر بال و پر داشت
با تو بیمی نبودش ز طوفان
مانده بودی اگر همسفر داشت
هستی ام را به آتش کشیدی
سوختم من ندیدی ندیدی
مرگ دل آرزویت اگر بود
مانده بودی اگر میشنیدی
با تو دریا پر از دیدنی بود
شب ستاره گلی چیدنی بود
خاک تن شسته در موج باران
در کنار تو بوسیدنی بود
بعد تو خشم دریا و ساحل
بعد تو پای من مانده در گل
مانده بودی اگر موج دریا
تا ابد هم پر از دیدنی بود
با تو و عشق تو زنده بودم
بعد تو من خودم هم نبودم
بهترین شعر هستی رو با تو
مانده بودی اگر می سرودم
مانده بودی اگر نازنیم
زندگی رنگ و بوی دیگر داشت
این شب غمگین و سرد غمگین غربت
با وجود تو رنگ سحر داشت
"مانده بودی اگر از آلبوم جدید امید"

Jany نوشته است:

مانده بودی اگر نازنیم
زندگی رنگ و بوی دگر داشت
این شب سرد و غمگین غربت
با وجود تو رنگ سحرداشت
با تو این مرغک پر شکسته
مانده بودی اگر بال و پر داشت
با تو بیمی نبودش ز طوفان
مانده بودی اگر همسفر داشت
هستی ام را به آتش کشیدی
سوختم من ندیدی ندیدی
مرگ دل آرزویت اگر بود
مانده بودی اگر میشنیدی
با تو دریا پر از دیدنی بود
شب ستاره گلی چیدنی بود
خاک تن شسته در موج باران
در کنار تو بوسیدنی بود
بعد تو خشم دریا و ساحل
بعد تو پای من مانده در گل
مانده بودی اگر موج دریا
تا ابد هم پر از دیدنی بود
با تو و عشق تو زنده بودم
بعد تو من خودم هم نبودم
بهترین شعر هستی رو با تو
مانده بودی اگر می سرودم
مانده بودی اگر نازنیم
زندگی رنگ و بوی دیگر داشت
این شب غمگین و سرد غمگین غربت
با وجود تو رنگ سحر داشت
"مانده بودی اگر از آلبوم جدید امید"

بهاره نوشته است:

مرسي مرجان عزيزم

قابلی نداشت

Saghar نوشته است:

Jany نوشته است:

مانده بودی اگر نازنیم
زندگی رنگ و بوی دگر داشت
این شب سرد و غمگین غربت
"

شب آمد و دل تنگم هوای خانه گرفت
دوباره گریه ی بی طاقتم بهانه گرفت
شکیب درد خموشانه ام دوباره شکست
دوباره خرمن خاکسترم زبانه گرفت
نشاط زمزمه زاری شد و به شعر نشست
صدای خنده فغان گشت و در ترانه گرفت
زهی پسند کماندار فتنه کز بن تیر
نگاه کرد و دو چشم مرا نشانه گرفت
امید عافیتم بود روزگار نخواست
قرار عیش و امان داشتم زمانه گرفت
زهی بخیل ستمگر که هر چه داد به من
به تیغ باز ستاند و به تازیانه گرفت
چو دود بی سر و سامان شدم که برق بلا
به خرمنم زد و آتش در آشیانه گرفت
چه جای گل که درخت کهن ز ریشه بسوخت
ازین سموم نفس کش که در جوانه گرفت
دل گرفته ی من همچو ابر بارانی
گشایشی مگر از گریه ی شبانه گرفت

magnoon diab نوشته است:

مرجان پس من چی

Jany نوشته است:

با من چه كرده اي كه همه چشمهاي تر
با نام من طراوت باران گرفته اند
در خلوت هميشگي ام شعر هاي من
از تو دوباره بر قلمم جان گرفته اند
با من چه كرده اي كه همه شعر هاي من
پر مي شود دوباره ز نام و ز ياد تو
از ياد مي برم كه تو يك شعر كهنه اي
مي گويمت دوباره و ميخوانمت ز نو
با من چه كرده اي كه قديمي نميشود
حسي كه داده اي به من از اولين نگاه
گل ميدهد درون من عشق تو دم به دم
پر ميشود ز عطر وجود تو سوز آه
(مرجان)

amin نوشته است:

شب آمد و دل تنگم هوای خانه گرفت
دوباره گریه ی بی طاقتم بهانه گرفت
شکیب درد خموشانه ام دوباره شکست
دوباره خرمن خاکسترم زبانه گرفت
نشاط زمزمه زاری شد و به شعر نشست
صدای خنده فغان گشت و در ترانه گرفت
زهی پسند کماندار فتنه کز بن تیر
نگاه کرد و دو چشم مرا نشانه گرفت
امید عافیتم بود روزگار نخواست
قرار عیش و امان داشتم زمانه گرفت
زهی بخیل ستمگر که هر چه داد به من
به تیغ باز ستاند و به تازیانه گرفت
چو دود بی سر و سامان شدم که برق بلا
به خرمنم زد و آتش در آشیانه گرفت
چه جای گل که درخت کهن ز ریشه بسوخت
ازین سموم نفس کش که در جوانه گرفت
دل گرفته ی من همچو ابر بارانی
گشایشی مگر از گریه ی شبانه گرفت

Jany نوشته است:

با من چه كرده اي كه همه چشمهاي تر
با نام من طراوت باران گرفته اند
در خلوت هميشگي ام شعر هاي من
از تو دوباره بر قلمم جان گرفته اند
با من چه كرده اي كه همه شعر هاي من
پر مي شود دوباره ز نام و ز ياد تو
از ياد مي برم كه تو يك شعر كهنه اي
مي گويمت دوباره و ميخوانمت ز نو
با من چه كرده اي كه قديمي نميشود
حسي كه داده اي به من از اولين نگاه
گل ميدهد درون من عشق تو دم به دم
پر ميشود ز عطر وجود تو سوز آه
(مرجان)

خیلی فوق العاده بود

بهاره نوشته است:

Jany نوشته است:

با من چه كرده اي كه همه چشمهاي تر
با نام من طراوت باران گرفته اند
در خلوت هميشگي ام شعر هاي من
از تو دوباره بر قلمم جان گرفته اند
با من چه كرده اي كه همه شعر هاي من
پر مي شود دوباره ز نام و ز ياد تو
از ياد مي برم كه تو يك شعر كهنه اي
مي گويمت دوباره و ميخوانمت ز نو
با من چه كرده اي كه قديمي نميشود
حسي كه داده اي به من از اولين نگاه
گل ميدهد درون من عشق تو دم به دم
پر ميشود ز عطر وجود تو سوز آه
(مرجان)

Saghar نوشته است:

Jany نوشته است:

با من چه كرده اي كه همه چشمهاي تر
با نام من طراوت باران گرفته اند
در خلوت هميشگي ام شعر هاي من
از تو دوباره بر قلمم جان گرفته اند
با من چه كرده اي كه همه شعر هاي من
پر مي شود دوباره ز نام و ز ياد تو
از ياد مي برم كه تو يك شعر كهنه اي
مي گويمت دوباره و ميخوانمت ز نو
با من چه كرده اي كه قديمي نميشود
حسي كه داده اي به من از اولين نگاه
گل ميدهد درون من عشق تو دم به دم
پر ميشود ز عطر وجود تو سوز آه
(مرجان)

خیلی فوق العاده بود

amin نوشته است:

شب آمد و دل تنگم هوای خانه گرفت
دوباره گریه ی بی طاقتم بهانه گرفت
شکیب درد خموشانه ام دوباره شکست
دوباره خرمن خاکسترم زبانه گرفت
نشاط زمزمه زاری شد و به شعر نشست
صدای خنده فغان گشت و در ترانه گرفت
زهی پسند کماندار فتنه کز بن تیر
نگاه کرد و دو چشم مرا نشانه گرفت
امید عافیتم بود روزگار نخواست
قرار عیش و امان داشتم زمانه گرفت
زهی بخیل ستمگر که هر چه داد به من
به تیغ باز ستاند و به تازیانه گرفت
چو دود بی سر و سامان شدم که برق بلا
به خرمنم زد و آتش در آشیانه گرفت
چه جای گل که درخت کهن ز ریشه بسوخت
ازین سموم نفس کش که در جوانه گرفت
دل گرفته ی من همچو ابر بارانی
گشایشی مگر از گریه ی شبانه گرفت

Jany نوشته است:

تو را من چشم در راهم شباهنگام
كه مي گيرند در شاخ تلاجن
سايه ها رنگ سياهي
وزان دلخستگانت راست اندوهي فراهم
تو را من چشم در راهم ...

شباهنگام ،
در آن دم كه بر جا دره ها چون مرده ماران
خفتگانند

در آن نوبت كه بندد دست نيلوفر به پاي سرو كوهي دام
گرم يادآوري يا نه ، من از يادت نمي كاهم
تو را من چشم در راهم..

Jany نوشته است:

با من چه كرده اي كه همه چشمهاي تر
با نام من طراوت باران گرفته اند
در خلوت هميشگي ام شعر هاي من
از تو دوباره بر قلمم جان گرفته اند
با من چه كرده اي كه همه شعر هاي من
پر مي شود دوباره ز نام و ز ياد تو
از ياد مي برم كه تو يك شعر كهنه اي
مي گويمت دوباره و ميخوانمت ز نو
با من چه كرده اي كه قديمي نميشود
حسي كه داده اي به من از اولين نگاه
گل ميدهد درون من عشق تو دم به دم
پر ميشود ز عطر وجود تو سوز آه
(مرجان)