مشاعره با ترانه ها(iraniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii)

همه رفتن کسی دور و برم نیست
چنین بی کس شدن در باورم نیست
اگر این آخرای عاقبت بود
به جز افسوس هوایی در سرم نیست
همه رفتن کسی با ما نموندش
کسی خط دل ما رو نخوندش
همه رفتن ولی این دل مار رو
همون که فکر نمی کردیم سوزوندش


از آلبوم پر پرواز معین

nAvId نوشته است:

در ضمن مرجان جان، آخرین ترانه ای که شما گذاشتی، از مهستی ...
اون شعرش مال مریم حیدرزاده ست ...

ممنون
میگم چقدر قشنگه..مریم حید زاده ترانه های قشنگی داره
و همیشه پره از کلمات ساده برای بیان احساسات که قشنگیش رو چند برابر کرده

شرت رو کم برم شر رو کم کن
نمی خوامت نمی خوامت ولم کن
از صبح تا شب همه ش به فکر دادن عذابی
بزرا برو ازم دیگه خسته شدم حسابی

شرت رو کم کن از شهرام و شهروز

یکروز روزگاری حرف بین ما نگاه بود
عشق نقاشی میکردیم نقش ما خورشید و ماه بود
بعد از اون واژه نوشتی جمله مون ستاره چین بود
مثل دریا آبی بود معنی زندگی این بود زندگی این بود
سوختم و سوختم و ساختم هر چی داشتم به پات ریختم
کاش تو رو از روز اول مثل امروز می شناختم
آخه عشق یعنی شکستن عاشقانه سر سپردن
دل سپردن به سرابه در سکوت خویش مردن

عروسک از محمد رضا اعرابی

نه بسته امبه کس دل نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رهاتر
بسته ام به کس دل نه بسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج رها رها رها من
ز من هر آنچه او گفت چو دل به سینه نزدیک
دلم هر آنچه نزدیک جدا جدا جدا من
نه چشم دل به سویی نه باده در سبویی
که تر کند گلویی به یاد آشنا من

یه شب توی بارون که چشمم به راهه
میبینم که کوچه پر نور ماهه
تو ماه منی که تو بارون رسیدی
امید منی تو شب نا امیدی