نويد چه ميکنه اين روزا ؟

magnoon diab نوشته است:

Saghar نوشته است:

حالا وقتی پسرتا با فرغون پس فرستادیم میفهمی

ها من که پسر نداشته بیدم
من دو تا دختر داشته بیدم آنا و لنا
ها اشتباهی گرفته بیدی بعدشم با وجود داماد خوش تیپی مثل ابوالفضل
من چیکار پسر شما داشته بیدم جیگر

منظورم دخترت بود جیگر

Saghar نوشته است:

magnoon diab نوشته است:

Saghar نوشته است:

حالا وقتی پسرتا با فرغون پس فرستادیم میفهمی

ها من که پسر نداشته بیدم
من دو تا دختر داشته بیدم آنا و لنا
ها اشتباهی گرفته بیدی بعدشم با وجود داماد خوش تیپی مثل ابوالفضل
من چیکار پسر شما داشته بیدم جیگر

منظورم دخترت بود جیگر

من دخترم میدم به یه آدم کور و کچل وشل
اما نمی زارم شما بشی مادرشوهر دخترم
مگه من دخترم از آب گرفتم

مثل هميشه بازم تنهام خونه

الان که داشتم ظرفاي ناهارم رو ميشستم، يادم اومد که هنوز در مورد ديدارمون توي نمايشگاه ننوشتم !

پس اومدم و دست به کار شدم ...

راستي، هر کي هر چي فکر ميکنه از قلم انداختم بگه ها ...

---------------------------------------------------------------------

جمعه بود، ها ؟
جمعه 18 ارديبهشت 1388 ...

من بعد کلي ماجرا، تونستم پنج شنبه حرکت کنم
پنج شنبه ساعت 11:30 شب از بهشهر حرکت کردم به سمت تهران ... البته با اتوبوس ...

ممممممم ...
صندلي شماره 24 بود ...
کنارم يه آقاي حدودا 60 الي 65 ساله نشسته بود ...
البته من کنار پنجره نشسته بودم ... خودم هم همين رو ترجيح ميدم ...
فيلم چي گذاشته بودن ؟
ممممممم ...
يادم نيست دقيقا ...
داستانش رو يه جورايي يادمه ها، ولي اسمش رو يادم نيست ...
حدود يک ساعت طول کشيد تا به ساري رسيديم ...
ميدون خزر ... (که البته در اصل اسمش ميدون ولي عصر هست) ...
جايي که هميشه از اونجا به دانشگاه ميرم !
جايي که اتوبوس هاي سرويس دانشگاهمون اونجا توقف ميکنن و خاطرات بس فراوان از اتوبوس هاي سرويس دانشگاه !
( ميگم ها، من هر چيزي ميخوام تعريف کنم، کلي خاطرات جالب يادم مياد ... اگه به همش بخوام برسم و توضيح بدم فکر کنم يه دو سالي طول بکشه !)

خلاصه، از بحث اتوبوس و چگونگي سفر ميگذريم ...
با اين توضيح که در طول مسير من فقط نيم ساعت خوابيدم ...
ساعت 5:30 صبح روز جمعه بود که به تهران رسيدم ...
هوا فکر کنم يوخده سرد بود، شايدم نبود ...
اينجاشو درست يادم نمياد ...
ولي يادمه که لباس گرم پوشيدم ...
و به يه کيف سامسونيت مشکي به راه افتادم ...
اوووووه ... حالا تا ساعت 10 چيکار کنم ؟
رفتم توي ترمينال (ترمينال شرق - تهران پارس) و يه خورده نشستم که يه آقاي به اصطلاح گدا (لباسش تر و تميز بودا، حتي کراوات هم داشت؛ فقط قيافه ش جوري بود که انگار چند ماهه حموم نرفته!) گير داد بهمون که آقا يه کمکي بکن ...
منم که والا دوست ندارم به همچين افرادي بصورت مستقيم کمک کنم، چه بسا اصلا فقير نباشن ...
ترجيح ميدم پولم رو به کميته امداد بدم و اينطوري بهشون کمک کنم ...
خلاصه، از جا بلند شدم و از ترمينال زدم بيرون ...
حالا اينجا راننده تاکسي ها گير سه پيچ ميدن که آقا تاکسي دربست، تا فلان جا فلان قدر ميبريم، آقا کجا ميري برسونم شما رو؟ آقا ...
آقا و کوفت !
خب من خودم چشم دارم ديگه، دارم شما رو ميبينم که در حال زحمت کشيدن هستين ...
ولي ميخواستم تا يه جاهايي رو پياده برم که وقت بگذره ...
اين شد که خودم رو به اون سمت ترمينال رسوندم که از راننده ها خبري نبود ...
و در خيابان هاي تهران پارس راهي شديم !
هيچ جايي هم باز نبود که برم يه صبحونه اي، چيزي بخورم ...
جمعه، سر صبحي ...

بعد از اندکي پياده روي تصميم گرفتم سوار تاکسي بشم و خودم رو به مصلی برسونم، بلکه در مصلي باز باشه و سرم رو بتونم اونجا گرم کنم ...
از يه نفر پرسيدم که چطور ميشه خودم رو به مصلي برسونم؟
اونم به اصطلاح کمکم کرد، گفت برو فلان جا، از فلان جا تاکسي بگير، مستقيم ميبرتت !
رفتم همون فلان جايي که آقا فرمودند، اونجا از يه نفر ديگه پرسيدم، گفت اينجا چرا اومدي ؟ برو فلان جاي ديگه، از فلان جا ماشين بگير تو رو ميرسونه ...
خلاصه، فکر کنم اين تهراني ها هنوز اين عادت مخ کار گرفتنشون رو ترک نکردن!
خب بعضياشون که اصلا بلد نيستن و براي اينکه ضايع نشن يه چيزي ميگن !
يه عده ديگه هم آزار دارن، عمدا آدرس اشتباه ميدن ... خودم شاهدم ها !
والاااااا ...
گفتم من از کمک اين جماعت چيزي عايدم نميشه ...
واسه همين از نقشه خودم استفاده کردم و بالاخره خودم رو به مصلي رسوندم ...

متاسفانه در مصلي بسته بود ...
همه در ها رو چک کردم، هيچ کدوم باز نبود ...
از نگهبان پرسيدم ساعت چند باز ميشه ؟
گفت ساعت 10 !
با خودم گفتم، به به ... کارمون گرفت ...
ساعت هنوز 6:30 الي 7 بود ...

به علي زنگ زدم، هنوز خواب بود ...
بهش گفتم زودتر بياد ها ... اونم گفت ببينم چي ميشه ...
ولي از همه دير تر اومد تقريبا

براي گذروندن وقت به طرف خيابون قنبرزاده رفتم فکر کنم ...
اميدوارم اسمش رو اشتباه نکرده باشم ...
از روي پل هوايي رد شدم ...
اونجا از يکي آدرس يه پارک رو پرسيدم که بتونم يه خورده بشينم اونجا ...
اونم نشونم داد ...
نميدونم، توي يکي از کوچه پس کوچه هاش بود ... به پارک کوچيک رسيدم ... که البته فضايي براي بازي کردن نداشت، فقط يه خورده فضاي سبز بود ...
و البته چند تا نيمکت و چند تا هم آلاچيق ...
نيمکت ها نارنجي رنگ بودن تا جايي که يادمه ...
روي يکي از نيمکت ها نشستم، شايد حدود نيم ساعت ...
آها، يادم اومد ... هوا سرد بود، چون يادمه که بعد از اون نيم ساعت خيلي سردم شده بود !
توي مدتي که نشسته بودم، يه آقاي پيرمردي داشت توي باغچه هاي پارک کار ميکرد و گل ها رو آب ميداد ...
سر صحبت رو باز کردم و آدرس جايي رو پرسيدم که بتونم يه چيزي به عنوان صبحانه بخورم ...
اونم بهم مسير رو نشون داد و گفت بعيد ميدونه الان مغازه ها باز باشن ...
ولي من هم براي اينکه گرم بشم و هم اينکه شانشم رو امتحان کنم، به راه افتادم ...
فکر کنم به خيابون سهروردي رسيدم ...
اونجا از يکي پرسيدم، گفت حد اقل تا ساعت 9:30 مغازه ها باز نميشن اينجا ...
دوباره برگشتم به پارکي که بودم ...
بازم يه مدت نشستم ... البته وقتي برگشتم سه تا پسر جوون هم اونجا اومده بودن و داشتن هيجاناتشون! رو بروز ميدادن ...
البته با حرکات ورزشي ...
تقريبا 18 يا 19 ساله بودن ...
صحبت که شد، معلوم شد از اصفهان هستن و براي نمايشگاه کتاب اومدن و مثل من منتظر بودن که در مصلي باز بشه ...
بعد از چند دقيقه جنب و جوش، اونا از اونجا رفتن ...
اون آقاي پيرمرد که داشت کار ميکرد هنوز، من رو ديد و کارش رو کنار گذاشت و اومد پيشم نشست ...
پيرمرد مهربوني بود ...
از توي حرفاش مشخص شد که اهل اردبيله در اصل ...
يه چشمش نابينا شده بود ... يعني رنگش سفيد شده بود ...
من چيزي در موردش نپرسيدم ... گفتم مسلما خاطره خوشي رو براش تداعي نميکنه ...
خيلي صحبت کرديم ... در مورد همه چيز ...
در مورد اوضاع تهران ...
در مورد قيمت ها که بالا رفته بودن ...
در مورد کشاورزي ... بهم گفت قبلا کشاورزي داشتن ...
در مورد اينکه هيچ غذايي، غذاي طبيعي نميشه !
و چقدر دلش ميخواست به روستاشون برگرده ... ولي بچه هاش مخالف بودن ...

يهو يادش اومد که من چيزي نخوردم هنوز ...
از جاش بلند شد و رفت از توي سبدش دو تا ساندويچ آورد ...
بهم گفت که حتما بايد يکيش رو بردارم ... منم قبول کردم و يکي رو برداشتم و تشکر کردم ...
از قرار معلوم، يکي از اهالي اونجا آورده بود ساندويچ ها رو ... نذري بوده ...
بازم حرف زديم، خيلي زياد ... اونم لهجه آذري داشت که برام خيلي جالب بود ...
و چقددددددرررررر شکايت داشت از دنيا ...
از آدماش که نميشه بهشون اعتماد کرد ...
ميگفت اينجا آدم به برادرش هم نميتونه اعتماد کنه !

خلاصه، نتونستم ساندويچ رو بخورم ... چون همش داشتيم صحبت ميکرديم ...
راستش اصلا هم گرسنه م نبود ...
البته ساندویچ رو دیدند بچه ها توی نمایشگاه فکر کنم
ساعت تقريبا 9:15 بود که از پيرمرد خداحافظي کردم و گفتم که ميخوام برم به مصلي، چون احتمال ميدم ديگه درش باز شده باشه ...
اونم گفت که از ديدنم خيلي خوشحال شده و من رو براي ناهار به خونه ش دعوت کرد که تشکر کردم و گفتم که ديگه فرصتي براي اين کار ندارم ...
ايشالا يه وقت ديگه !

ساندويچ رو گذاشتم توي کيف و به سمت مصلي راهي شدم ...
در مصلي باز بود و من وارد شدم ...
زياد شلوغ نبود ...

سعي کردم بچه ها رو پيدا کنم ولي کسي رو نديدم ...
واسه همين يه خورده گفتم تو مصلي بچرخم تا بچه ها پيداشون بشه ...

که داداش سلمانم زنگ زد و گفت داره مياد ...
منم که از اطلاعات داشتم جاي چند تا کتاب رو ميپرسيدم، دوباره برگشتم به همونجايي که ازش اومده بودم ...
چقدر هم شلوغ شده بود ! مردم به زور از در وارد ميشدن !
در مترو هنوز باز نشده بود ...
و از درهاي اصلي مصلي هم فقط يه دونه ش باز بود ...
مامور هاي اونجا هم اعصابشون خورد بود که چرا دستور باز کردن درهاي مصلي داده نميشه ؟ و همينطور در مترو که به مصلي منتهي ميشه ...
داشتم ميديدم که پشت در مترو چقدر جمعيت ايستاده و چقدر هم تحت فشار هستن !
با فرمانده مامور ها سر صحبت رو باز کردم که چرا در ها رو باز نميکنن ؟
اونم از وضع نا به سامان مملکت شکايت داشت و اينکه هيچ چيز سر جاي خودش نيست و ...
خلاصه تا بيان در ها رو باز کنن، با هم مشغول صحبت شديم ...
در ها که باز شد، دو تا خارجي از اولين کسايي بودن که از در مترو شوت شدن! به داخل مصلي ...
اولش تعجب کردن و بعدش زدن زير خنده !
منم ناخودآگاه لبخند روي لبام نشست ...
از فرمانده خداحافظي کردم و روي سکويي که کنار در مترو داره نشستم ...
و منتظر سلمان شدم ...
فکر کنم يک ساعت منتظر بودم ...
حالا شايدم بيشتر و کمتر بوده باشه، ولي من اينطوري يادم مياد ...
بالاخره موبايلم زنگ زد و سلمان جان گفت که وارد مصلي شده ...
براي اينکه همديگه رو راحت تر پيدا کنيم، رنگ لباسمون رو به هم گفتيم و گفتيم که کيف دستمونه و جاي خودمون رو هم گفتيم ...
و بالاخره همديگه رو پيدا کرديم ... ! چه سعادتي ... !
بعد از خوش و بش و کلي حرف زدن، سلمان گفت که ميخواد بره ...
گفتم کجا؟ چي چي رو ميخوام برم؟ تازه پيدات کردم، مگه ميذارم بري ؟ تازه، بچه ها من رو مامور کردن نگهت دارم ... !
به هر وضعي بود نگهش داشتم و بعدش قرار شد بريم مرجان رو پيدا کنيم ...
والا من که تا حالا نديده بودمشون ...
و داشتم به اين فکر ميکردم که چطور بايد همديگه رو پيدا کنيم !
بدبختي اينجا بود که ديگه موبايل ها آنتن نميدادن ...
نميدونم پيشنهادش رو من دادم يا سلمان ...
اينکه بريم کنار يکي از اون "اطلاعات" ها بايستيم ...
اطلاعات شماره 11 بود به گمونم ...
که بعد کلي منتظر ايستادن بالاخره مرجان جان ما رو پيدا کرد ... نميدونم، شايدم ما پيداش کرديم ...
که با هم رفتيم پيش محبوبه جان و مجيد جان ...
اونجا هم با هم سلام و احوالپرسي کرديم و خوش و بش ...
و من خوشحال بودم که محبوبه و مرجان رو ديدم، فکر نميکردم هيچ وقت بتونم ببينمشون ...
اونجا از هم جدا شديم ...
من و سلمان با هم ... محبوبه و مرجان و مجيد هم با هم ...
محبوبه و مرجان و مجيد رفتن که يه چيزي بخورن اگه اشتباه نکنم ...
منم چيزي نخورده بودم، ولي اشتهايي نداشتم، اگرچه تقريبا وقت ناهار بود ديگه !
من و سلمان رفتيم توي غرفه ها يه گشتي زديم و طبق قرارمون بعد از يک ربع برگشتيم به جايي که قرار بود همديگه رو باز ببينيم ...
ولي خبري از اون گروه نبود ...
منتظر مونديم که بالاخره پيداشون شد ...
با هم اومديم به يه جاي خلوت تر، زير سايه يه درخت و روي چمن ها نشستيم و شروع به صحبت کرديم ...
مرجان فکر کنم يه لغت نامه گرفته بود، درسته ؟
البته چيزاي ديگه هم بود که من فقط همينش رو يادمه ...
بعد از چند دقيقه من رفتم به سمت در ورودي تا اگه کسي اومد، ببرمش به جايي که نشسته بوديم ...
و منتظر موندم ... که بالاخره دلارام جان از راه رسيد و با هم رفتيم به جايي که نشسته بوديم ...
البته دلارام جان خسته به نظر ميومد که با توجه به اسباب کشي و مسير خسته کننده مترو طبيعي به نظر ميرسيد ...
بازم براي چند دقيقه نشستيم و صحبت کرديم که اين دفعه من و خانم مهندس رفتيم جلوي در ورودي منتظر بچه ها باشيم ...
ممممممم...
اينجا رو يادم نيست که اول بهاره جان و خواهرش اومدن؟ يا اول ميلاد اومد ؟
(خانم مهندس ياري بفرماييد لطفا ... )
خلاصههههههه ...
آها، مجيد هم رفته بود دنبال علي و رضا ...
به اين ترتيب بود که همگي برگشتيم پيش مرجان و محبوبه و سلمان ...
و به همديگه معرفي شديم، چون خيلي هامون اولين باري بود که همديگه رو ميديديم ...
من که به شخصه از ديدن همگي به وجد اومده بودم !
جايي که نشسته بوديم در ابتدا، ديگه گنجايش اين تعداد جمعيت رو نداشت ...
براي همين بلند شديم و رفتيم به يه جاي ديگه ...
يه جايي که بيشتر فضا داشت ...
اونجا هم باز نشستيم و گپ و گفتي شد و شوخي و خنده اي و ...
آها، يه گل بود که برگاش سيخ داشت ...
جاي منم افتاد کنار اون گله ...
هي سيخ ميزد به تنم خب ... !
آخراش ديگه عادت کرده بودم البته ...
يکي از اون سيخ ها رو دادم به محبوبه جان که براي انجام پاره اي از شکنجه ها ازش استفاده کنه ...
بعد از چند دقيقه خانم مهندس و ميلاد رفتن دنبال ياسمين جان که هنوز تو مترو بود ...
و خييييييلي طول کشيد تا بيان ... که به سلامتي اومدن ...
ياسمين جان هم که مثل هميشه پر انرژي و شاد، واقعا خوشحال شدم که اونم تونست بياد ...
حالا من نميدونم چرا همه گير دادن به کيف من که ببينن توش چيه ؟
اومد سر آدم باشه تووووووووش ... والااااااا ...
توش دو بسته شکلات بود که پخش شد بين جمع ...
البته يه خورده ش باقي مونده بود که ملت ميخواستن کش برن ... که نخيييييييير ... مگه به همين راحتي هاس ؟
(البته، در اينجا منظور از ملت، ياسمين جان هستند ... )

چندي عکس گرفته شد، البته از جماعت پسر فقط ...
دوربين فکر کنم مال مجيد بود ...
مجيد جان، عکسها رو ميشه خواهش کنم ايميل کني برامون ؟ متشکر ميشم ...
فکر کنم عکس هاي جالبي شده باشن ...
مخصوصا که من براي علي شاخ گذاشته بودم ...
توي اون ديدارمون که نشد، ولي من با اين علي يه خورده حسابي دارم، ميرسم به خدمتش بعدا ... (شوخي ميکنم البت ه)
ولي اگه ميشد، حتما يه کشتي ميگرفتم با علي ... حال ميداد ها ...
بحث شد در موارد مختلف ...
من از رضا در مورد دوربيني که جديدا خريده بودم ميپرسيدم ...
Canon SX10 ... مشکلش اين بود که فلاشش عکس ها رو ميسوزوند ...
و رضا هم راهنماييم کرد، و ممنونم ازش صميمانه ...
تو اين مدت مجيد جيم زد، حالا کجا رفت؟ الله اعلم !
در آخر تصميم گرفتيم بريم يه چرخي هم تو غرفه ها بزنيم، مخصوصا من که چند تا کتاب ميخواستم بگيرم ...
به سفارش بهاره جان هم يه کتاب در مورد شبکه گرفتم ... به زبان اصلي البته ...
الان هم که کلاس شبکه ميرم، به همون زبان اصلي تدريس ميکنن ... خيلي خوب شد ...
منتها کتابي که گرفتم فکر کنم براي Infra باشه و الان به دردم نميخوره ...
الان کتاب +Network رو بايد بخونيم ...
به هر حال، در آينده به دردم ميخوره ... ممنونم ازت بهاره جان ...

بعد خريد کتاب که يه خورده از جانب من دچار تاخير شد (همينجا از همه به خاطر اينکه منتظرم موندن معذرت ميخوام ) تصميم گرفتيم يه جا جمع بشيم ...
که جاي خالي محبوبه و مجيد اعلام شد ...
نميدونم کي اول متوجه شد ...
ولي با شنيدنش نگران شدم ... حالا از توي اين خيل جمعيت چطوري پيداشون کنيم ؟
من و ميلاد و دلارام جان دنبالشون گشتيم ...
من چند بار مسيري رو که از طرف غرفه ها به جاي کنوني اومده بوديم رو وارسي کردم ... ولي پيداشون نکردم ...
رفتم بالاي يه سکوي بلند تا از اونجا بتونم بهتر ببينم ...
همينطور در حال گشتن بودم که بهم خبر رسوندن که گم شده ها پيدا شدن به سلامتي و من هم برگشتم پيش جمع ...
فکر کنم ميلاد جان پيداشون کرد، ممنونم ميلاد جان ...
باز جمع شديم و نشستيم بستني خورديم؛ جاي دوستاني که نبودند، خالي بود بسي ...
من که صدام گرفته بود، ديگه زيادي گرفته شد ...
رفتم دنبال آب جوش و همينطور آب خنک ...
با آب جوش و آب خنک برگشتم و بعد از اندک مدتي به سمت منزل حرکت کرديم ...

من واقعا خوشحال شدم که همه رو ديدم ...
البته منظورم از همه، اوناييه که اونجا بودن ...
و چقدر دوست داشتم که بقيه بچه ها هم براشون مقدور بود که بيان ...

از همه ممنونم ...
از همه شماها ...
چه کسايي که اومدن، چه کسايي که نتونستن بيان ...
ممنونمممممممم ...


براي برگشت هم که رفتم به ترمينال شرق ...
بليط گرفتم و منتظر موندم تا وقت حرکت بشه ...
توي حياط ترمينال که راه ميرفتم، يکي از دوستاي خيلي خوبم رو ديدم که توي يه محله زندگي ميکنيم ...
ساعت بليطمون با هم تفاوت داشت ...
بليط ها رو کنسل کرديم و دو تا بليط توي يه ساعت گرفتيم که با هم باشيم ...
توي راه برگشت هم خيلي خوب بود ...
خدا رو شکر ...

اين بود سفرنامه نويد به نمايشگاه کتاب سال 1388
اميدوارم خوشتون اومده باشه

اولا تبریک می گم به این خاطر که حافظه خیلی دقیقی داری و این همه جزئیات یادته
دوما اینه در مورد اون روز فکر کنم روز خیلی جالبی بود برای من و بسیار برای من مفید
در مورد عکسها که کلی حال من گرفته شد خودت میدونی
در مورد قضیه گم شدن
من از یکی از بچه ها پرسیدم که قرار امروز تموم شد که گفت آره
منم داشتم با محبوبه از بغل دست شما می اومدم و با هم حرف می زدیم تو راه یه لحظه سلمان رو دیدم که داره به طرف مترو میره دیگه مطمئن شدم داریم میریم که بریم خلاصه رسیدیم دم مترو و دیدیم که هیچ کس نیست نگو بچه ها رفتن یه جای دیگه
منم که از زور گرما حالم کاملا بد بود و ضمن عذر خواهی کامل داشتم بالا می اوردم دیگه shock: نشستم یه گوشه و به محبوبه گفتم که پیداتون کنه اونم هرچی زنگ میزد جواب نمی داد یعنی آنتن نمی داد پس از مدت مدیدی دلارام و میلاد اومدند و البته دلارام جان بسیار بنده رو مورد لطف قرار داد و برگشتیم
خودم خیلی ناراحت شدم از اینکه اینجوری شد :

MajidDiab نوشته است:

اولا تبریک می گم به این خاطر که حافظه خیلی دقیقی داری و این همه جزئیات یادته
دوما اینه در مورد اون روز فکر کنم روز خیلی جالبی بود برای من و بسیار برای من مفید
در مورد عکسها که کلی حال من گرفته شد خودت میدونی
در مورد قضیه گم شدن
من از یکی از بچه ها پرسیدم که قرار امروز تموم شد که گفت آره
منم داشتم با محبوبه از بغل دست شما می اومدم و با هم حرف می زدیم تو راه یه لحظه سلمان رو دیدم که داره به طرف مترو میره دیگه مطمئن شدم داریم میریم که بریم خلاصه رسیدیم دم مترو و دیدیم که هیچ کس نیست نگو بچه ها رفتن یه جای دیگه
منم که از زور گرما حالم کاملا بد بود و ضمن عذر خواهی کامل داشتم بالا می اوردم نشستم یه گوشه و به محبوبه گفتم که پیداتون کنه اونم هرچی زنگ میزد جواب نمی داد یعنی آنتن نمی داد پس از مدت مدیدی دلارام و میلاد اومدند و البته دلارام جان بسیار بنده رو مورد لطف قرار داد و برگشتیم
خودم خیلی ناراحت شدم از اینکه اینجوری شد

ممنونم ...
چه میشه کرد دیگه، حافظه که نیست ...

ممنونم که عکسها رو میفرستی ...


حالا اون قضیه گم شدن مهم نیست، مهم اینه که همه صحیح و سالم بودند در آخر ...
و مهم تر اینکه خوش گذشت ...
من فقط اون رو گفتم، چون بخشی از خاطراتم بود ...
وگرنه منظوری نداشتم از بیانش ...

دمت گرم ... خاطرات خوبی رو به یادم انداختی ... لحظه به لحظش جلوی چشمم یه بار دیگه ظاهر شد ...

هر چی که تو اون 3 یا 4 ساعت کشیدی حقته ... من که بهت گفتم بیا خونه ما ....

در ضمن چرا نگفتی که ساعت 7 صبح زنگ زدی و منو از خواب انداختی ... ها ؟؟؟
البته اگه زنگ نزده بودی به احتمال زیاد خواب می موندم و به امتحانی که داشتم نمی رسیدم ....

بهاره جان هم درست میگه ... اول بهاره و خواهرش رسیده بودن ، بعدمن ...
البته من قرار بود که ساعت 2 اونجا باشم که شد 2:15 .... اما تقصیر من نبود ... خودتون اون ترافیک انسانی رو تو مترو دیدین ...
که بیشتر از همه یاسمین جان درگیرش شد ....
مردم همه تو اون شلوغی می نالیدن و من هرهر می خندیدم ...
تازه کلی زرنگی کردم ( که بماند ) تا تونستم زود بیام بیرون وگرنه خدا می دونست که چقدر طول می کشید ...

راستی آقا نوید .. اونایی که آدرس اشتباه میدن ، قصدشون اذیت کردن نیست ... درست و حسابی بلد نیستن ...
حالا اگه به تو آدرس اشتباه دادن ، می خواستن بذارنت سر کار که چه حالی میده ...

من اگه جای اون پیرمرده بودم هیچی بهت نمی دادم تا بخوری ... تا از گرسنگی حسابی حالت جا بیاد ...
ولی الحق ، تهرونی ها خیلی با معرفتن .... جدی میگم ....

راستی نوید ... اگه بدونی چه توطئه هایی که بر ضد تو صورت نگرفت ... توطئه هایی که می دونم اگه یکیشون عملی می شد ، ضد حال می خوردی اساسی ... ولی داداشت جلوشو گرفت ....
آخرای دیدار خیلی خوشحال شدم که جلوشونو گرفتم ...

در آخر این که خدا رو شکر می کنم که یادت نمیاد کی گیر داد که در کیفتو باز کنی ... ( این جمله واج آرایی حرف ک رو داره ...)

بهاره نوشته است:

آخيش خوندم ... 2 روز نكشيد :: :albino

راجع به كتابا كه خواهش ميكنم .. من فقط معرفي كردم ... اگه سؤالي هم راجع به شبكه داشتي بپرس .. 7 ترم من تموم شد
A+ هم ترم آخرم ... قراره Security+ هم شركت كنم ..

راجع به رسيدن هم اول من و فريبا رسيديم و ميلاد جان تقريباً نيم ساعت بعد از ما اومد..
فكر كنم بيشترين آبنات رو هم من خوردم نوش جونم .. در ضمن آبنات قهوه بود نه شكلات
روز خوب و قشنگي بود .. دوست دارم دوباره يه ميتينگ داشته باشيم ..
به شرطي كه هوا گرم نباشه .. چون هواي گرم به شدت حالمو بد ميكنه ..
از اول گرما فشار من هنوز از 9 بالا نرفته .. امروز 7 رو 4 بود طلفكي من
ولي كلا نسبت به اون موقع خيلي خيلي بهتر شدم ..
در مورد اون برگ سيخونكيا هم خواست خدا بود كه بيفتي پيش اون بوته ي سوزني شكل تا قدر گلا رو بهتر بدوني
:

به بهههههه ...
احوالات بهاره جان چطوریاست ؟

چه عجب، یادی از خونه فقیر فقرا (این تاپیک رو میگم ) کردید ؟

چشششششششششم، حتما مزاحمتون میشم برای شبکه
راستی، منم فکر کنم برم ISA ...

ممنون که گفتی اول شما اومدین، چون واقعا اینجا رو یادم نبود ...

بازم چششششششم، آبنبات قهوه ...
چه کنیم دیگه، ما بی سواتیم کلا ...
نوش جانت ...

منم خیلی دوست دارم بازم همدیگه رو ببینیم همهههههههه ...

واقعا ؟
چرا انقدر کمه فشار خونت آخه ؟
یه دوایی، درمونی، چیزی ...
امیدوارم هر چه زودتر حالت بهتر بشه بهاره جان ...

حتما حقم بوده ...
تا من باشم قدر گل ها رو بهتر بدونم ...

البته اینو هم بگم ها ...
ما خودمون اینجا انواع کاکتوس ها رو داریم ...
به اندازه کافی سیخ رفته تنمون ...


راستی بهاره جان، دو روز طول نکشید ها
با محاسبات بنده همش 28 دقیقه طول کشیده، اونم به همراه زمانی که صرف نوشتن جوابش کردی ...

MILAD نوشته است:

دمت گرم ... خاطرات خوبی رو به یادم انداختی ... لحظه به لحظش جلوی چشمم یه بار دیگه ظاهر شد ...

هر چی که تو اون 3 یا 4 ساعت کشیدی حقته ... من که بهت گفتم بیا خونه ما ....

در ضمن چرا نگفتی که ساعت 7 صبح زنگ زدی و منو از خواب انداختی ... ها ؟؟؟
البته اگه زنگ نزده بودی به احتمال زیاد خواب می موندم و به امتحانی که داشتم نمی رسیدم ....

بهاره جان هم درست میگه ... اول بهاره و خواهرش رسیده بودن ، بعدمن ...
البته من قرار بود که ساعت 2 اونجا باشم که شد 2:15 .... اما تقصیر من نبود ... خودتون اون ترافیک انسانی رو تو مترو دیدین ...
که بیشتر از همه یاسمین جان درگیرش شد ....
مردم همه تو اون شلوغی می نالیدن و من هرهر می خندیدم ...
تازه کلی زرنگی کردم ( که بماند ) تا تونستم زود بیام بیرون وگرنه خدا می دونست که چقدر طول می کشید ...

راستی آقا نوید .. اونایی که آدرس اشتباه میدن ، قصدشون اذیت کردن نیست ... درست و حسابی بلد نیستن ...
حالا اگه به تو آدرس اشتباه دادن ، می خواستن بذارنت سر کار که چه حالی میده ...

من اگه جای اون پیرمرده بودم هیچی بهت نمی دادم تا بخوری ... تا از گرسنگی حسابی حالت جا بیاد ...
ولی الحق ، تهرونی ها خیلی با معرفتن .... جدی میگم ....

راستی نوید ... اگه بدونی چه توطئه هایی که بر ضد تو صورت نگرفت ... توطئه هایی که می دونم اگه یکیشون عملی می شد ، ضد حال می خوردی اساسی ... ولی داداشت جلوشو گرفت ....
آخرای دیدار خیلی خوشحال شدم که جلوشونو گرفتم ...

در آخر این که خدا رو شکر می کنم که یادت نمیاد کی گیر داد که در کیفتو باز کنی ... ( این جمله واج آرایی حرف ک رو داره ...)

آخه میلاد یه چیزی میگی ها !

خودت که داشتی میرفتی امتحان بدی ... من میموندم خونه تون چیکار ؟

آقا بد میگم، بگو بد میگی ...
والاااااااا

MILAD نوشته است:

من اگه جای اون پیرمرده بودم هیچی بهت نمی دادم تا بخوری ... تا از گرسنگی حسابی حالت جا بیاد ...
ولی الحق ، تهرونی ها خیلی با معرفتن .... جدی میگم ....

میگم میلاد جان، به نظرت اونجاهایی رو که سفید رنگ کردم و اونجایی که رنگ زرد داره، همچین یه نموره با هم در تضاد نیستن ؟


حالا چه دسیسه هایی بوده ؟
تازه، هر چی هم که بوده باشه، مرا باکی نیست ...
چون هر آنچه از دوست رسد نکوست ...
هیچ چیز ارزش این رو نمیتونست داشته باشه که با ناراحت شدنم دل بقیه رو بشکونم !
آره داداش ...


خدا رو به این دلیل شکر کن که همه چیز رو نگفتم، نه اینکه یادم نبوده ...

nAvId نوشته است:

MILAD نوشته است:

دمت گرم ... خاطرات خوبی رو به یادم انداختی ... لحظه به لحظش جلوی چشمم یه بار دیگه ظاهر شد ...

هر چی که تو اون 3 یا 4 ساعت کشیدی حقته ... من که بهت گفتم بیا خونه ما ....

در ضمن چرا نگفتی که ساعت 7 صبح زنگ زدی و منو از خواب انداختی ... ها ؟؟؟
البته اگه زنگ نزده بودی به احتمال زیاد خواب می موندم و به امتحانی که داشتم نمی رسیدم ....

بهاره جان هم درست میگه ... اول بهاره و خواهرش رسیده بودن ، بعدمن ...
البته من قرار بود که ساعت 2 اونجا باشم که شد 2:15 .... اما تقصیر من نبود ... خودتون اون ترافیک انسانی رو تو مترو دیدین ...
که بیشتر از همه یاسمین جان درگیرش شد ....
مردم همه تو اون شلوغی می نالیدن و من هرهر می خندیدم ...
تازه کلی زرنگی کردم ( که بماند ) تا تونستم زود بیام بیرون وگرنه خدا می دونست که چقدر طول می کشید ...

راستی آقا نوید .. اونایی که آدرس اشتباه میدن ، قصدشون اذیت کردن نیست ... درست و حسابی بلد نیستن ...
حالا اگه به تو آدرس اشتباه دادن ، می خواستن بذارنت سر کار که چه حالی میده ...

من اگه جای اون پیرمرده بودم هیچی بهت نمی دادم تا بخوری ... تا از گرسنگی حسابی حالت جا بیاد ...
ولی الحق ، تهرونی ها خیلی با معرفتن .... جدی میگم ....

راستی نوید ... اگه بدونی چه توطئه هایی که بر ضد تو صورت نگرفت ... توطئه هایی که می دونم اگه یکیشون عملی می شد ، ضد حال می خوردی اساسی ... ولی داداشت جلوشو گرفت ....
آخرای دیدار خیلی خوشحال شدم که جلوشونو گرفتم ...

در آخر این که خدا رو شکر می کنم که یادت نمیاد کی گیر داد که در کیفتو باز کنی ... ( این جمله واج آرایی حرف ک رو داره ...)

آخه میلاد یه چیزی میگی ها !

خودت که داشتی میرفتی امتحان بدی ... من میموندم خونه تون چیکار ؟

آقا بد میگم، بگو بد میگی ...
والاااااااا

MILAD نوشته است:

من اگه جای اون پیرمرده بودم هیچی بهت نمی دادم تا بخوری ... تا از گرسنگی حسابی حالت جا بیاد ...
ولی الحق ، تهرونی ها خیلی با معرفتن .... جدی میگم ....

میگم میلاد جان، به نظرت اونجاهایی رو که سفید رنگ کردم و اونجایی که رنگ زرد داره، همچین یه نموره با هم در تضاد نیستن ؟


حالا چه دسیسه هایی بوده ؟
تازه، هر چی هم که بوده باشه، مرا باکی نیست ...
چون هر آنچه از دوست رسد نکوست ...
هیچ چیز ارزش این رو نمیتونست داشته باشه که با ناراحت شدنم دل بقیه رو بشکونم !
آره داداش ...


خدا رو به این دلیل شکر کن که همه چیز رو نگفتم، نه اینکه یادم نبوده ...

آره .. بد میگی ... میومدی 2 ساعت استراحت می کردی چی میشد!!!؟؟


اون دو تا قسمتی هم که شما مشخص کردی ، اصلا در تضاد نیستن ...
چون قسمت اول شوخی خودم بود و هیچ ربطی به مردم تهران نداره ...
اما قسمت دوم رو کاملا جدی گفتم ...

در ضمن همه چیز رو می نوشتی خب ... مگه چی میشد ؟؟؟ مخصوصا موقع باز شدن در کیفت رو ...

یادش به خیر!!!
چه روز خوبی بود؟
دیدن بچه ها خییلی برام جالب بود.
درست مثل تعبیر شدن خوابی بود که هر شب میدیدی.

وای چه خبر هست اینجااااااااااااااااااااااااااااااااا

وقتی تو نیستی، نه هست های ما چونان که بایدند، نه باید ها
مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض میخوانم
عمریست لبخندهای لاغر خود را در دل ذخیره میکنم، باشد برای روز مبادا !
اما در صفحه های تقویم روزی به نام روز مبادا نیست
آن روز هر چه باشد روزی شبیه دیروز، روزی شبیه فردا، روزی درست مثل همین روزهای ماست
اما کسی چه میداند؟ شاید امروز نیز روز مبادا باشد

وقتی تو نیستی نه هست های ما چونان که بایدند، نه باید ها
هر روز بی تو روز مباداست!

آینه ها در چشم ما چه جاذبه ای دارند
آینه ها که دعوت دیدارند
دیدارهای کوتاه، از پشت هفت دیوار
دیوارهای صاف، دیوارهای شیشه ای شفاف
دیوارهای تو، دیوارهای من
دیوارهای فاصله بسیارند ...

آه، دیوارهای تو همه آینه اند
آینه های من همه دیوارند ...

>> لینک: دانلود

==========================================================

به یادت داغ بر دل می نشانم
ز دیده خون به دامن می فشانم

چو نی گر نالم از سوز جدایی
نیستان را به آتش می کشانم
نیستان را به آتش می کشانم

به یادت ای چراغ روشن من
ز داغ دل بسوزد دامن من

ز بس در دل گل یادت شکوفاست
گرفته بوی گل پیراهن من
گرفته بوی گل پیراهن من

همه شب خواب بینم، خواب دیدار
دلی دارم، دلی بیتاب دیدار

تو خورشیدی و من شبنم، چه سازم
نه تابد دوری و نه تاب دیدار

سری داریم و سودای غم تو
پری داریم و پروای غم تو

غمت از هر چه شادی دل گشا تر
دلی داریم و دریای غم تو
دلی داریم و دریای غم تو
دلی داریم و دریای غم تو ...

>> لینک: دانلود

ممنون نوید جان از آهنگ و دکلمه ی زیبایی که گذاشتی.

قابلی نداشت دوستان ...

درد گنگ





نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته‌ست
در تنگ قفس باز است و افسوس
که بال مرغ آوازم شکسته‌ست

نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم
غمی در استخوانم می‌گدازد
خیال ناشناسی آشنا رنگ
گهی می سوزدم گه می‌نوازد

پریشان سایه‌ای آشفته آهنگ
زمغزم می‌تراود گیج و گمراه
چو روح خواب‌گردی مات و مدهوش
که بی‌سامان به ره افتد شبانگاه
درون سینه‌ام دردیست خونبار
که همچون گریه می‌گیرد گلویم
غمی آشفته دردی گریه آلود
نمی‌دانم چه می‌خواهم بگویم

شاعر: هوشنگ ابتهاج | خواننده: محمد اصفهانی | آهنگساز و تنظیم‌کننده: علیرضا کهن‌‎دیری





>> لینک: دانلود

باران





باران می‌بارد امشب
دلم غم دارد امشب
آرام جان خسته
ره میسپارد امشب
در نگاهت مانده چشمم
شاید از فکر سفر برگردی امشب
از تو دارم یادگاری
سردی این بوسه را پیوسته بر لب
قطره قطره اشک چشمم
میچکد با نم‌نم باران به دامن
بسته‌ای بار سفر را
با تو ای عاشق‌ترین بد کرده‌ام من

رنگ چشمت رنگ دریا
سینه من دشت غمها
یادم آید زیر باران
با تو بودم با تو تنها
زیر باران با تو بودم
زیر باران با تو تنها

این کلام آخرینت
برده میل زندگی را از سر من
گفته ای شاید بیایی
از سفر اما نمیشه باور من
رفتنت را کرده باور
التماسم را ببین در این نگاهم
زیر باران گریه کردم
بلکه باران شوید از جانم گناهم

کی رود از خاطر من
آخرین بوسه شبی در زیر باران
رفتی و کردم صدایت
اما در آغوش شب گشتی تو پنهان

شاعر: رحمان شکوفه‌پور | خواننده و آهنگساز: امید | تنظیم‌کننده: مؤمن سالار





>> لینک: دانلود

ممنون نويد جان. من اميد رو داشتم، اصفهاني رو گذاشتم واسه دنلود.

ممنون نوید عزیز
خوبی؟
دستت درد نکنه

خواهش میکنم محبوبه جان ...

===========================

لطف میکنی یاسمن گل بانو
امیدش هم خیلی قشنگه
اصفهانی هم خیلی قشنگه ...


===========================

خوبم ساغر جان ...

شما خوبی ؟

نماز و روزه هاتون قبول

خب ...

من این روزا بیشتر مشغول کلاس های شبکه بودم ...

و همینطور مشغول ماه رمضون ... که داره تموم میشه ...
چقدرم زود ...


خوبین همگی ؟

سلامتین ؟