مشاعره

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده ایم

از بد حادثه اینجا به پناه آمده ایم

بهاره نوشته است:

من ميگم دلم شكسته است
تو ميگي خوب ميشه خسته است

ایییییییییول مریم حیدرزاده ...


خب نوبت منه ...


تا سر زلف تو در دست نسیم افتاده ست
دل سودا زده از غصه دو نیم افتاده است ...


بازم از حافظ شیرازی ...

تو که از می جوانی همه سرخوشی چه دانی
که شراب ناامیدی چقدر خمار دارد
نه به خود گرفته خسرو پی آهوان ار من
که کمند زلف شیرین هوش شکار دارد

دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا جان رسد به جانان یا جان ز تن درآید

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت

آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

واعظان کاین جلوه در محراب و منبر میکنند
چون به خلوت میروند آن کار دیگر میکنند


بازم از حافظ شیرازی ...




بچه ها میشه خواهش کنم اسم شاعر رو هم بنویسین ؟

هزار جهد بکردم که یار من باشی
مراد بخش دل بی قرار من باشی

حافظ شیرازی

نفحات صبح دانی ز چه روی دوست دارم
که به روی دوست ماند که برافکند نقابی
سعدی

یك و دو !‌ هوشم پرید
یه سیاه و یه سفید
جا جا جا
شكر خدا
شب و روزم بسمه
زنده یاد :حسین پناهی

همچو آن راهرو که خواب آلوده از منزل گذشت
کعه را گم کرد هرکس بی خبر از دل گذشت
صائب تبریزی

تا چشم جان ز غیر تو بستیم پای دل
هر جا گذشت جلوه‌ی جانانه‌ی تو بود
دوشم که راه خواب زد افسون چشم تو
مرغان باغ را به لب افسانه‌ی تو بود

استاد شهریار

من از شیرینی شور و نوا بیداد خواهم کرد
چنان کز شیوه‌ی شوخی و شیدایی تو بیدادی

یا کمتر اندر دام خوبان مبتلا شو
یا ناله کم کن مرد میدان بلا شو
عماد خراسانی

وقت مردن هم نیامد بر سر بالین طبیبم
تا بماند حسرت او بر دل حسرت نصیبم
هم ز تاثیر مداوا هم ز تدبیر طبیبم
شب گدازانم به محفل صبحدم نالام به گلشن

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد
حافظ

وقت رفتن لحظه ای بر حال من خندید و رفت
دامن لطفش از این ویرانسرا برچید و رفت
گریه میکرم به حال زار خود و آن سنگدل
اشک خونین مرا در چشمهایم دید و رفت
مرجان

ته که خورشید اوج دلربایی
چنین بیرحم و سنگین دل چرایی
به اول آنهمه مهر و محبت
به آخر راه و رسم بی وفایی
[b]

یکدم گمان مبر که ز یاد تو غافلم
بنشسته ام خموش و خدا داند و دلم