مشاعره

تو ترحم نکنی بر من بیدل گفتم
ذاک دعوای وها انت و تلک الایام

من از چه در نظر یار خاکسار شدم
رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند
چو پرده دار به شمشیر می زند همه را
کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

درین دیرم چنان مظلوم و مغموم
چو طفل بی پدر بی مادرستم

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد
گر چه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد

دردا که فراق ناتوان ساخت مرا
در بستر ناتوانی انداخت مرا
از ضعف چنان شدم که بر بالینم
صدبار اجل آمد و نشناخت مرا

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد
وجود ناز کت آزرده گزند مباد
سلامت همه آفاق در سلامت تست
به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد

در پشت لبانت شاید ،

ماده ای افیونی ،

با ظرافت شده پنهان !

كه من بی خبر از همه جا ،

بعد یك بار چشیدن ،

بی آنكه بفهمم كی ؟ كجا ؟

به چه زودی گرفتار شدم !


و به همین آسانی ،

به تو معتاد شدم

از باده گرم نگهت جام گرفتم
یعنی که ز چشمان تو الهام گرفتم

ترا آلوده دامن دیگران خواهند و من خواهم
چو بنم پاک و چون گل تازه در دامان من باشد

دست از طلب ندارم تا کام من براید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن براید

دستش فشردم از سر پیمان و شور و عشق
کای در سپهر بخت،فروزنده اخترم
گر بر کنم دل از تو و بردارم از تو مهر
این مهر بر که افکنم این دل کجا برم

من ز مسجد به خرابات خود نه افتادم ...... اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

دوستان شعرم نمیآید چه باید بکنم

نفر بعدی با "م"شعر بگه

مقام عیش میسر نمی‌شود بی رنج / بلی به حکم بلا بسته‌اند عهد الست

تجلی گه خود کرد خدا دیده ما را
در این دیده در آئید و به بیند خدا را

آن قصر که جمشید در ان جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه ارام گرفت
بهرام که گور میگرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت ؟