مشاعره

جلوه ی نورمسیحایی عشق
بردلم اتش رقص افکنده

میازار موری که دانه کش است


که مادر بزرگش در آمریکا هفتیر کش است!!

دارد صبا به جیب مگر بوی بوستان

یا طیب طیبات و خواتیم و گلستان

دانی که راسزدصفت پاکی است
ان کو وجودپاک نیالاید

درون ز غیر بپرداز و ساز و خلوت دوست



که اوست مغز حقیقت برون از او همه پوست

کرامت یاران سبزاندیش راببین
که وصل یارراچنین گلباران نمود

تو کر محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

دی آمدم و ز من نیامد کاری

و امروز ز من گرم نشد بازاری

فردا بروم بی خبر از اسراری

نا آمده به بدی ازین بسیاری

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزس گلستان غم مخور

در رخ من مکن ای غنچه ز لبخند دریغ
که من از اشک ترا شاهد گلشن کردم
شبنم از گونه‌ی گلبرگ نگون بود که من
گله‌ی زلف تو با سنبل و سوسن کردم

معلومه کجایی ای دوست دیرینه
که این کلبه بی وجودت سردوارومه

از دی که گذشت هیچ از او یاد مکن
فردا که نیامده اسنت فریاد مکن
بر آمده و نامده بنیاد مکن
حالی خوش باش و عمر بر باد مکن
خیام

نگارنده ی کودک اندر شکم

نویسنده ی عمر و روزی ست هم
" سعدی"