نغمه هاي دلتنگي

تو همونی که هر وقت ازت یاد کردم ، بهم امید بخشیدی ، تو یادت چیزی هست که منو زیرو رو می‌کنه . غصه‌هامو می‌شوره و دلشکستگی‌ها‌مو ترمیم می‌کنه ؛ چیزی که در هیچ چیز غیر از یاد تو نیست .

" روز نخست "



آنروز که امتداد نگاهت

نا بهنگام و سوزناک

سراسر وجودم را نشانه رفت



به ناگهان ابر های سیاه غم

از جلو دو دیده ام ناپدید شد

و از نو طعم شادی را می چشیدم

رنگ عشق را

شادابی حقیقت را

رقص کنان می دیدم

اصلا به دیدنم نیا
دوستت دارم را توی گل های سرخ نگذار
برایم نیار
اصلا به من
به ویلای خنده داری در جنوب
فکر نکن
سردرد نگیر
عصبی نشو
اصلا زنگ در
تلفن
خواب
خیال

خلوت مرا نزن

این قدر نمک روی زخم من نپاش ...

با این همه
روزی اگر کنار بیراهه ای عجیب حتی
پیدایم کردی
چیزی نگو
تعجب نکن
حتما به دنبال تو آمده بودم

لا من یه گوشه تنهام با یه عكس یادگاری
رفتی بی وفا و گفتی كه منو دوسم نداری
حالا باز دوباره بارون می خوره رو تن شیشه
اخه چی كم شده از تو كه می ری واسه همیشه
عزیزم دنیا كوچیكه تو بگو اخه كجایی
یاد تو می افتم هر وقت
هی می گم جای تو خالی
هی میگم جای تو خالی
تو شبای پر ستاره
دل من هواتو داره
یاد من می مونه نیستی
بودنت خواب و خیاله
روی بام خاطراتت من كبوتر شدم اما
با یه سنگ نفرت تو پریدم از بوم دنیا
حالا بعد رفتن تو من یه گوشه ای نشستم
هی می گم كجایی اخر اخه من دل به كی بستم
دیگه خسته ام از این عشق خیالی
هی میگم جای تو خالی

شبی از پشت یك تنهایی نمناك و بارانی
تو را با لهجه ی گلهای نیلوفر صدا كردم
تمام شب برای با طراوت ماندن باغ قشنگ آرزوهایت دعا كردم
پس از یك جستجوی نقره ایی در كوچه های آبی احساس
تو را از بین گلهایی كه در تنهاییم رویید با حسرت جدا كردم
و تو در پاسخ آبی ترین موج تمنای دلم گفتی:
دلم حیران و سرگردان چشمانی است رویایی
و من تنها برای دیدن زیبایی آن چشم
تو را در دشتی از تنهایی و حسرت رها كردم
همین بود آخرین حرفت
و من بعد از عبور تلخ و غمگینت
حریم چشمهایم را بروی اشكی از جنس غروب ساكت و نارنجی خورشید وا كردم
نمیدانم چرا رفتی؟
نمیدانم چرا شاید خطا كردم
و تو بی آنكه فكر غربت چشمان من باشی
نمیدانم كجا؟تا كی؟برای چه؟
ولی رفتی و بعد از رفتنت باران چه معصومانه میبارید
و بعد از رفتنت یك قلب دریایی ترك برداشت
و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاكستری گم شد
و گنجشكی كه هر روز از كنار پنجره با مهربانی دانه برمیداشت
تمام بالهایش غرق در اندوه غربت شد
و بعد از رفتن تو آسمان چشمهایم خیس باران بود
و بعد از رفتنت انگار كسی حس كرد من بی تو هزاران بار در هر لحظه خواهم
مرد
كسی حس كرد من بی تو تمام هستیم از دست خواهد رفت
و بعد از رفتنت دریا چه بغضی كرد
كسی فهمید تو نام مرا از یاد خواهی برد
و من با آنكه میدانم تو هرگز یاد من را با عبور خود نخواهی برد
هنوز آشفته ی چشمان زیبای توام برگرد!
ببین كه سرنوشت انتظار من چه خواهد شد
و بعد از اینهمه طوفان و وهم و پرسش و تردید
كسی از پشت قاب پنجره آرام و زیبا گفت:
تو هم در پاسخ این بی وفایی ها بگو
در راه عشق و انتخاب آن خطا كردم
و من در حالتی ما بین اشك و حسرت و تردید
كنار انتظاری كه بدون پاسخ و سردست
و من در اوج پاییزی ترین ویرانی یك دل
میان غصه ایی از جنس بغض كوچك یك ابر
نمیدانم چرا؟ شاید به رسم پروانگی مان باز
برای شادی و خوشبختی باغ قشنگ آرزوهایت دعا كردم

دیوارهای خالی اتاقم را
از تصویرهای خیالی او پر می كنم
خدای من زیباست
خدای من رنگین كمان خوشبختی ست
كه پشت
هر گریه
انعكاسش را
روی سقف اتاق می بینم
من هیچ
با زبان كهنه صدایش نكرده ام
و نه
لای بقچه پیچ سجاده
رهایش
او در نهایت اشتیاق به من عاشق شد و
من در نهایت حیرت
حالا
گاه گاهی كه به هم خیره می شویم
تشخیص خدا و بنده
چه سخت است

من كه میدانم شبی عمرم به پایان می رسد


نوبت خاموشی من سهل و آسان می رسد


من كه میدانم كه تا سرگرم بزم و مستی ام


پس چرا عاشق نباشم پس چرا عاشق نباشم


من كه میدانم به دنیا اعتباری نیست نیست


بین مرگ وآدمی قول و قراری نیست نیست


من كه میدانم اجل ناخوانده و بیدادگر


سرزده می آید و راه فراری نیست نیست


پس چرا پس چرا عاشق نباشم

نه !

کاری به کار عشق ندارم

من هیچ چیز و هیچ کس را دیگر

در این زمانه دوست ندارم

انگار

این روزگار چشم ندارد من و تو را

یک روز خوشحال و بی ملال ببیند

زیرا هر چیز و هر کس

که دوست تر بداری

حتی اگر یک نخ سیگار یا زهر مار باشد

از تو دریغ میکند

پس با همه وجودم خود را زدم به مردن

تا روزگار دیگر کاری به کار من نداشته باشد

این شعر را هم نا گفته میگذارم ....

تا روزگار بو نبرد ....

گفتم که ...

کاری به کار عشق ندارم !

دست خودم نیست

اگر می بینی عاشق تو هستم ، دیوانه تو هستم ، و تمام فکر و زندگی من تو شده ای
به خدا بدان که این دست خودم نیست!

اگر میبینی چشمانم در بیشتر لحظه ها خیس است و دستانم سرد است و اگر میبینی همه لحظه های دور از تو بودن اینهمه سخت و پر از غم و غصه است بدان که این دست خودم نیست!

دست خودم نیست که همه لحظه ها تو را در جلو چشمانم میبینم و به یاد تو می باشم.

دست خودم نیست که دوست دارم همیشه در کنارت باشم ، دستانت را بگیرم ، بر
لبانت بوسه بزنم و تو را در آغوش خودم بگیرم!

به خدا دست خودم نیست که هر شب به آسمان نگاه می اندازم و ستاره ای درخشان را میبینم و به یاد تو می افتم!

دست خودم نیست که هر سحرگاه به انتظارت مینشینم تا در آسمان دلم طلوعی دوباره داشته باشی

شبی غم با دل من گفتگو کرد

مرا با چشمهایت روبه رو کرد

دلم می گفت هرگز عاشقت نیست

ولی دست دلم را گریه رو کرد.........

تو را که دارم ، غم چه دارم؟

دل از جهانی خبر ندارد

قسم به مستی،که بی دوچشمت

سبو سبو می ، اثر ندارد

اگر وفایی و گر دوایی

دل از تو دیگر،حذر ندارد

به طعنه مشکن بهای دل را

که ره به جایی دگر ندارد

پرنده دل، ز کوی عشقت

کجا گریزد؟ که پر ندارد

من و دو چشمی که جز به"رویت"

به روی دیگر، اثر ندارد

من و نگاهی، که بی نگاهت

چو شمع بی جان شرر ندارد

بلای جانم "تو" گر نباشی

شب جدایی سحر ندارد

جدا نگردی" تو" از دل من

که شاخ بی بر،ثمر ندارد

قلب من درد پنهانی نداشت

چهره ام هرگز پریشانی نداشت

برگهای آخر تقویم عشق

حرفی ازیک روز بارانی نداشت

کاش می شد راه سخت عشق را

بی خطر پیمود،قربانی نداشت

صداقت قلب منو عمری دیدو باورش نشد

اشکای غم رو گونه هام چکیدو باورش نشد

گفتم اگه خدا خداست یه روز به حرفم می رسی

یه روز بیاد دل خودت بشه گرفتار کسی

خواهم رفت

روزی از شهر تو من خواهم رفت،

غرق در غنچه اشک

و پس از آن شاید

جویباران نجیب نگه ما،

چون دو خط متوازی با هم،

هیچگه میل تلاقی نکنند....

امیدوارم که بعدمن خوشی نبینی

امیدوارم که هرچی کردی به سرت بیاد یه روزی

خیر از عاشقی ندیدم

از دنیا خوشی ندیدم

ای خدا خوشی ندیدم

یه ندا از ته دنیا رسیده باید بمیرم

که دیگه عاشق نباشم

دیگه دلداده نباشم

نباشم تا که یه روز مثل حالا آواره باشم

کیه که دلتنگی نداشته باشه؟
از کجاش برات بگم؟

با سلام خدمت فرشته های خوب

بی مقدمه دلم گرفته است



میشود کمی برای من دعا کنید

یا اگر خدا اجازه میدهد

یه کمی به جای من خدا خدا کنید



راستی فرشته ها سلامتید؟

حال من که هیچ خوب نیست...

جانماز سبز من دوباره گمشده

شب رسیده توی اسمان دل ولی

ردپای روشن ستاره گمشده....



راستی به من نگفته اید

ان طرف کنار لحظه های دور دست

روزهای اسمان چه شکلی است.....



کاش میشد ای فرشته ها

راه خانه ستاره را به من نشان دهید

یاکه از فراز قله های دور دست

دستی از دعا تکان دهید!!!!!



ای فرشته ها به دست های من کمک کنید

دست هایی کوچکی که اشتباه میکنند

یا به قول مادرم گناه میکنند.......

امتداد سرنوشت کی بود که از تو مینوشت

زندگی منو تو رو با غمو غصه می سرشت


با این همه گناه درد کی میره آخرش بهشت


ببین ببین که دسته من هر جا رسید از تو نوشت


میان جاده ها گرد مسافرا به جاست


تو شهر تو غریبه ام غریبه ای که بی صداست

می دانم روزی با تن خسته و خیس ، سوار بر قطرات درشت باران بر ناوادنهای چشمم فرود می آیی در میان انبوه مژگانم میزبان خواهم بود و در آن لحظه چشمانم را برای همیشه می بندم تا دیگر دوریت را حس نکنم

ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﺩﯾﺪﻥﻋﺸﻖ ﻫﺮﮐﺲ ﻫﺮﭼﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻭﺭﺩ.ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﺪﺍﺷﺖ،ﮔﺮﯾﺴﺖ.ﮔﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪﭼﻮﻥ ﻫﯿﭻﻧﺪﺍﺭﺩﻣﯿﮕﺮﯾﺪ،ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﯿﻤﺖ ﻋﺸﻖ،ﺍﺷﮏ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﯿﻤﺖ ﺍﺷﮏ عشق

همیشه انقدر ساده نرو و مگذر لااقل نگاهی به پشت سرت کن…! شاید کسی در پی تو می دود و نامت را با صدای بی صدایی فریاد میزند…! و تو… هیچ وقت او را ندیده ای

برات می نویسم دوستت دارم آخه می دونی آدما گاهی اوقات خیلی زود حرفاشونو از یاد می برن ولی یه نوشته , به این سادگیا پاک شدنی نیست . گرچه پاره کردن یک کاغذ از شکستن یک قلب هم ساده تره ولی من می نویسم .. ...من ... می نویسم دوست دارم

رویش عشق سرآغاز كتاب من و توست

گوش كن :

این صدای یك بلبل مست

در تمنای گلی است

كه به او میگوید

تا ابد لحظه به لحظه دل من

با همه مستی و شیدایی و عشق تقدیم تو باد.

"من نیز چو خورشید،دلم زنده بعشق است.
راه دل خود را،نتوانم که نپویم
هرصبح،در آئینه جادوئی خورشید
چون می نگرم،اوهمه من،من همه اویم."

بی تو،مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم،
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم،
شوق دیدار تو لبریز شداز جام وجودم،
شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید،
عطر صد خاطره پیچید.