مشاعره

من در آغار هجر جان دادم
قصه آن به که مختصر باشد

از محمود قاجار

Jany نوشته است:

یک روز درب خانه تو را قاب میکند
تعبیر عاشقانه یک خواب میکند
یک روز می رسی به دیارم که چشم من
آرام برف فاصله را آب میکند
(مرجان)

گل عمه هستاااااااا



دل میرود ز دستم صاحب دلان خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

حافظ

اگر ماه بودم به هر جا که بودم
سراغ ترا از خدا می گرفتم
وگرنه سنگ بودم به هر جا که بودی
سر رهگذرا تو جا می گرفتم


از مهدی سهیلی

چه قشنگه شعرش محبوبه جون

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو
جهان بس فتنه خواهد دید از این چشم و از آن ابرو

و گر سرای جهان فسوس جام زرش
چرا تهی ز می خوشگوار بایستی


از حافظ

یادم آید روز باران
گردش یک روز دیرین
خوب و شیرین
توی جنگل های گیلان


خرابش نکردم که

نقدها را بود آیا که عیاری گیرند
تا همه صومعه داران پی کاری گیرند
مصلحت دید من آن است که یاران همه کار
بگذارند و خم طره یاری گیرند


از حافظ

به تیغم گر کشد دستش نگیرم
وگر تیرم زند منت پذیرم
کمان ابرویت را گو بزن تیر
که پیش دست و بازویت بمیرم


از حافظ

وصف رخ چو ماهش در پرده راست ناید
مطرب بزن نوایی ساقی بده شرابی
شد حلقه قامت من تا بعد از این رقیب
زین در دگر نراند ما را به هیچ بابی


از حافظ

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی سپرم
چنین که در دل من داغ زلف سر کش تست
بنفشه زار شود تربتم چو در گذرم




از حافظ

میان مهربانان کی توان گفت
که یار ما چنین گفت و چنان کرد
عدو با جان حافظ آن نکردی
که تیر چشم آن ابرو کمان کرد

در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست
ورنه از هجرت جهانی را بسوزانم چو شمع

یکی از آن همه یاران رفته بازنگشت
گره به باد زدم قصه با هوا کردم
طنین گمشده ای بود در هیاهوی باد
به دست من نرسیده آنچه دست و پا کردم

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد

(بابا طاهر )

دگرانت نگرانند و من دل نگران
نتوانم نگرم بر تو ز بیم دگران
رخ بپران و جوانان بنما تا که برند
پدران از پسران و پسران از پدران


از دامی همدانی

نیست در بازار عالم خوشدلی ور زانکه هست



شیوه رنده و خوش باشی عیاران خوش است

تاریخ زندگانی من غیر شکوه نیست
خوشتر که نا شنیده گذارد نگفته را
در شعر نام خود نبرم تا برون برم
از یاد روزگار،حدیث شنفته را

افتاده بشهریم که ویرانه ندارد
یک شهر غریبیم و یکی خانه ندارد
جایی نه که گیرد دل دیوانه قراری
ویران شود آن شهر که ویرانه ندارد


مجمر اصفهانی

ده روز مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا

حافظ

ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل
سلسبیلت کرده جان و دل سبیل