انجمن شاعران زنده!

گر كسي وصف او ز من پرسد /بي دل از بي نشان چه گويد باز؟ /
عاشقان كشتگان معشوق اند / بر نيايد ز كشتگان آواز
- سعدی

پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت / ناخلف باشم اگر من به جوی نفروشم
- حافظ

هر دم از عمر می رود نفسی / چون نگه می کنم نمانده بسی /
ای که پنجاه رفت و در خوابی / مگر این پنج روزه دریابی
- سعدی

یکی درد و یکی درمان پسندد / یک وصل و یکی هجران پسندد /
من از درمان و درد و وصل و هجران / پسندم آنچه را جانان پسندد
- بابا طاهر

آنچه اندر آينه بيند جوان / پير اندر خشت بيند بيش از آن
- مولوي

دي شيخ با چراغ همي گشت گرد شهر / کز ديـو و دد ملولم و انسانم آرزوست / گفتند يافت مي‌نشود جسته‌ايم ما / گفت آن که يافت مي‌نشود آنم آرزوست
- مولوی

عاقبت جوينده يابنده بود / چونکه در خدمت شتابنده بود
- مولوی

تلخ مكـن امــيـد من ای شـکر سپيد من / تا نـــدرم ز دســـت تو پيرهن كبود من / دلـبـر و يار من تـويی رونق كار من تـويـی / باغ و بهار من تــويی بهر تو بود بود من
- مولوی

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست / راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش
- حافظ

بايد كه جمله جان شوی تا لايق جانان شوی / گر سوی مستان می روی مستانه شو مستانه شو
- مولوی

من از رويیدن خار سر دیوار دانستم / که ناکس کس نمی گردد بدین بالانشینی ها
- صائب

فاش می گویم و از گفته خود دلشادم / بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم / طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق / که در این دامگه حادثه چون افتادم
- حافظ

بی کمالی های انسان در سخن پیدا شود

پسته بی مغز چون لب وا کند رسوا شود

در نمازم خم ابروی تو در یاد آمد / حالتی رفت که محراب به فریاد آمد / دیگر از من طمع صبر و دل و هوش مدار / کان تحمل که تو دیدی همه بر باد آمد
- حافظ

اندرون از طعام خالی دار / تا درو نور معرفت بینی /
تهی از حکمتی به علت آن / که پری از طعام تا بینی!
- سعدی

این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت / چون آب بجویبار و چون باد بدشت /
هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت / روزیکه نیامده‌ست و روزی که گذشت
- خیام

آن مایه ز دنیا که خوری یا پوشی / معذوری اگر در طلبش می کوشی /
باقی همه رایگان نیرزد هشدار / تا عمر گرانبها بدان نفروشی
- خیام

فکر کنم دیوان خواجه مجید تبریزی متخلص به کپی الدین کامل شد با این همه شعر lol!

گفتم غم تو دارم

گفتا غمت سراید

گفتم که که ماه من شو

گفتا اگر براید

گفتم ز مهر ورزان رسم وفا بیاموز

گفتا ز خوب رویان این کار کمتر اید

MajidDiab نوشته است:: فکر کنم دیوان خواجه مجید تبریزی متخلص به کپی الدین کامل شد با این همه شعر

حضرت خواجه دست از تلاش برندارین و
ما مریدان را باز هم به فیض برسونین

Jany نوشته است:

MajidDiab نوشته است:: فکر کنم دیوان خواجه مجید تبریزی متخلص به کپی الدین کامل شد با این همه شعر

حضرت خواجه دست از تلاش برندارین و
ما مریدان را باز هم به فیض برسونین

چشم حتما
می بینم که خوشت اومده lol!

مرد هنرمند هنرپيشه را / عمر دو بايست در اين روزگار /
تا به يكى تجربه اندوختن / در دگرى، تجربه بردن به كار
- سعدی

من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش / هر کسی آن دِرَود عاقبت کار که کشت

حافظ

منم یه بیت بنویسم
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
حافظ

آدم که تو خوابگاه بیکاره هر کاری میکنه Laughing

این شعر رو خودم نوشتم البته خودم نگفتم خودم نوشته ام Laughing

همه مي پرسند:

چيست در زمزمه مبهم آب؟

چيست در همهمه دلکش برگ؟

چيست در بازي آن ابر سپيد، روي اين آبي آرام بلند

که ترا مي برد اين گونه به ژرفاي خيال؟

چيست در خلوت خاموش کبوترها؟

چيست در کوشش بي حاصل موج؟

چيست در خنده جام

که تو چندين ساعت، مات و مبهوت به آن مي نگري؟

نه به ابر، نه به آب، نه به برگ،

نه به اين آبي آرام بلند،

نه به اين آتش سوزنده که لغزيده به جام،

نه به اين خلوت خاموش کبوترها،

من به اين جمله نمي انديشم.

من مناجات درختان را هنگام سحر،

رقص عطر گل يخ را با باد،

نفس پاک شقايق را در سينه کوه،

صحبت چلچله ها را با صبح،

نبض پاينده هستي را در گندم زار،

گردش رنگ و طراوت را در گونه گل،

همه را مي شنوم؛ مي بينم.

من به اين جمله نمي انديشم.

به تو مي انديشم.

اي سرپا همه خوبي!

تک و تنها به تو مي انديشم.

همه وقت، همه جا،

من به هر حال که باشم به تو مي انديشم.

تو بدان اين را، تنها تو بدان.

تو بيا؛

تو بمان با من، تنها تو بمان.

جاي مهتاب به تاريکي شبها تو بتاب.

من فداي تو، به جاي همه گلها تو بخند.

اينک اين من که به پاي تو در افتادم باز؛

ريسماني کن از آن موي دراز؛

تو بگير؛ تو ببند؛ تو بخواه.

پاسخ چلچله ها را تو بگو.

قصه ابر هوا را تو بخوان.

تو بمان با من، تنها تو بمان.

در دل ساغر هستي تو بجوش.

من همين يک نفس از جرعه جانم باقيست؛

آخرين جرعه اين جام تهي را تو بنوش.